واقعه سال ۱۳۶۰ شهر آمل که در منابع برخی گروه های اپوزیسیون جمهوری اسلامی به اختصار قیام آمل نامیده می شود، به مبارزه مسلحانه بیش از ۱۰۰ فرد مسلح از گروهی مارکسیست به نام اتحادیه کمونیست های ایران ( سربه داران ) علیه نظام جمهوری اسلامی ایران به منظور برپاکردن یک انقلاب دیگر در شهر و جنگل های اطراف شهر آمل در شمال ایران اشاره دارد. این حمله که در چهارم و پنجم بهمن ماه سال ۱۳۶۰ آغاز شد، پس از ۴۸ ساعت درگیری سرانجام در تاریخ ۶ بهمن با تمرکز قوای نیروهای سپاه پاسداران، پلیس و بسیجیان سرکوب و شهر باز پس گرفته شد. منابع جمهوری اسلامی ادعا می کنند که نیروهای مردمی در این درگیری ها و خنثی نمودن آن نقشی فزاینده داشته اند و این رویداد را حماسه مردم آمل می نامد، حال آن که به ادعای اتحادیه کمونیست های ایران، تعدادی از مردم در این قیام به یاری آنان برخاستند و حکومت برای سرکوب از انبوه نیروهای مسلح بهره جسته است.
... [مشاهده متن کامل]
اتحادیه کمونیست های ایران پیش از انقلاب ایران از ادغام سازمان انقلابیون کمونیست که سازمانی مائوئیست در خارج از کشور بود و «گروه پویا» که اعضایش بعضاً برای آموزش جنگ چریکی به فلسطین رفته بودند، تشکیل شد و در بین جوانان تحصیلکرده در آمریکا و سایر کشورهای غربی به ویژه فعالان در کنفدراسیون دانشجویان ایرانی تأثیر قابل توجهی داشت. از جمله فعالان مبارز شناخته شده ضد حکومت شاه در خارج مانند سیامک زعیم، عبدالرحمان آزمایش، حسین ریاحی و فرید و وحید سریع القلم در این سازمان فعال بودند و در ابتدای انقلاب از مکتبی ها در مقابل لیبرال های اسلامی حمایت می کردند.
اما در خردادماه سال ۱۳۶۰ خورشیدی و هم زمان با عزل بنی صدر و درگیری شدید اپوزیسیون و نیروهای مکتبی جمهوری اسلامی، اتحادیه به رهبری سیامک زعیم به این باور رسید که جمهوری اسلامی با به اجرا گذاشتن یک کودتا خواستار یک دست نمودن و تصفیه درونی حکومت از طریق بیرون راندن عناصری چون بنی صدر و سرکوب توده ها خصوصاً دگراندیشان چپ گرا هستند. از این رو آنان برای نجات انقلاب _ از مسیری که به ادعای آنان به انحراف کشیده شده بود _ به مبارزه مسلحانه توده ای روی آورده و اهداف خود را در شماره ۱۴۷ نشریه حقیقت که در آذرماه ( سال ۶۰ ) انتشار یافت و در شهر آمل پخش شد، این گونه اعلام نمودند:
... [مشاهده متن کامل]
اتحادیه کمونیست های ایران پیش از انقلاب ایران از ادغام سازمان انقلابیون کمونیست که سازمانی مائوئیست در خارج از کشور بود و «گروه پویا» که اعضایش بعضاً برای آموزش جنگ چریکی به فلسطین رفته بودند، تشکیل شد و در بین جوانان تحصیلکرده در آمریکا و سایر کشورهای غربی به ویژه فعالان در کنفدراسیون دانشجویان ایرانی تأثیر قابل توجهی داشت. از جمله فعالان مبارز شناخته شده ضد حکومت شاه در خارج مانند سیامک زعیم، عبدالرحمان آزمایش، حسین ریاحی و فرید و وحید سریع القلم در این سازمان فعال بودند و در ابتدای انقلاب از مکتبی ها در مقابل لیبرال های اسلامی حمایت می کردند.
اما در خردادماه سال ۱۳۶۰ خورشیدی و هم زمان با عزل بنی صدر و درگیری شدید اپوزیسیون و نیروهای مکتبی جمهوری اسلامی، اتحادیه به رهبری سیامک زعیم به این باور رسید که جمهوری اسلامی با به اجرا گذاشتن یک کودتا خواستار یک دست نمودن و تصفیه درونی حکومت از طریق بیرون راندن عناصری چون بنی صدر و سرکوب توده ها خصوصاً دگراندیشان چپ گرا هستند. از این رو آنان برای نجات انقلاب _ از مسیری که به ادعای آنان به انحراف کشیده شده بود _ به مبارزه مسلحانه توده ای روی آورده و اهداف خود را در شماره ۱۴۷ نشریه حقیقت که در آذرماه ( سال ۶۰ ) انتشار یافت و در شهر آمل پخش شد، این گونه اعلام نمودند:
