واقعه کوماگاتا مارو مربوط به کشتی بخار کوماگاتا مارو در سال ۱۹۱۴ می شود که در آن گروهی از شهروندان حکومت بریتانیا در هند یا راج بریتانیا اقدام به مهاجرت به کانادا کردند اما از ورود به کانادا محروم شدند.
... [مشاهده متن کامل]
سفر کشتی بخار ژاپنی کوماگاتا مارو در سال ۱۹۱۴ از هنگ کنگ به عنوان یکی از مستعمرات وقت امپراتوری بریتانیا آغاز شد و از طریق شانگهای چین و یوکوهامای ژاپن به ونکوور در بریتیش کلمبیای کانادا که آن هم از مستعمرات بریتانیا بود رسید. این کشتی ۳۷۶ مسافر از پنجاب که یکی دیگر از مستعمرات بریتانیا در آن زمان بود را حمل می کرد که از آن ها فقط ۲۴ نفر برای ورود به کانادا پذیرفته شدند اما ۳۵۲ مسافران دیگر اجازه پیاده شدن در کانادا را نیافتند و کشتی مجبور به بازگشت به هند شد. این مسافران شامل ۳۴۰ سیک، ۲۴ مسلمانان و ۱۲ هندو بودند که همه این افراد شهروند بریتانیا به حساب می آمدند. این واقعه یکی از حوادث متعدد در اوایل قرن ۲۰ است که در آن از قوانین نژادپرستانه آن زمان کانادا و ایالات متحده برای محروم کردن مهاجرانی با مبدأ آسیایی مورد استفاده قرار گرفت.
از منظر تنوع نژادی، کانادای امروز با کانادای ابتدای قرن بیستم به هیچ وجه قابل مقایسه نیست. در آن دوران در تمام سطوح حکومتی و اکثریت جمعیت سعی بر آن بود که تا حد امکان کشور سفیدپوست بماند و آسیایی ها اجازه ورود به آن را نداشته باشند. در آن دوران موضوع مهاجرت آسیایی ها در سواحل غربی بسیار بااهمیت بود. در سال ۱۹۰۷ یک راهپیمایی توسط اتحاد ضد آسیایی برگزار و در نهایت به شکستن پنجره ها و سرقت از فروشگاه ها در محله های چینی و ژاپنی ختم شد. پس از آن قانون فدرال مهاجرت چینی ها تصویب شد که طی آن مهاجرت چینی ها با وضع مالیات های بسیار سنگین محدود شد و با امضای قراردادی محرمانه با دولت ژاپن، مهاجرت ژاپنی ها نیز متوقف شد؛ اما مسئلهٔ هندوستان، به عنوان یکی از مستعمرات امپراتوری، کاملاً متفاوت و کنترل مهاجران آن بسیار دشوارتر بود. ادوارد بِرد در حاشیهٔ جلسات دادگاه به این موضوع اشاره می کند که «این نگرش که کانادا کشوری سفیدپوست است، کاملاً غیرقابل تحمل است، خصوصاً به این دلیل که تحت لوای امپراتوری بریتانیا قرار دارد. اگر اجازه دهیم از منشور کبیر ( مگنا کارتا ) به گونه ای برداشت شود که بر اساس آن خواست بخشی از مردم این امپراتوری نادیده قلمداد شود، دیگر هیچ دلیلی برای ادامهٔ حیات این امپراتوری وجود ندارد، زیرا تنها حق وجودی و اصل حقیقی آن آزادی افرادی است که به بریتانیا خدمت می کنند. »
... [مشاهده متن کامل]
سفر کشتی بخار ژاپنی کوماگاتا مارو در سال ۱۹۱۴ از هنگ کنگ به عنوان یکی از مستعمرات وقت امپراتوری بریتانیا آغاز شد و از طریق شانگهای چین و یوکوهامای ژاپن به ونکوور در بریتیش کلمبیای کانادا که آن هم از مستعمرات بریتانیا بود رسید. این کشتی ۳۷۶ مسافر از پنجاب که یکی دیگر از مستعمرات بریتانیا در آن زمان بود را حمل می کرد که از آن ها فقط ۲۴ نفر برای ورود به کانادا پذیرفته شدند اما ۳۵۲ مسافران دیگر اجازه پیاده شدن در کانادا را نیافتند و کشتی مجبور به بازگشت به هند شد. این مسافران شامل ۳۴۰ سیک، ۲۴ مسلمانان و ۱۲ هندو بودند که همه این افراد شهروند بریتانیا به حساب می آمدند. این واقعه یکی از حوادث متعدد در اوایل قرن ۲۰ است که در آن از قوانین نژادپرستانه آن زمان کانادا و ایالات متحده برای محروم کردن مهاجرانی با مبدأ آسیایی مورد استفاده قرار گرفت.
از منظر تنوع نژادی، کانادای امروز با کانادای ابتدای قرن بیستم به هیچ وجه قابل مقایسه نیست. در آن دوران در تمام سطوح حکومتی و اکثریت جمعیت سعی بر آن بود که تا حد امکان کشور سفیدپوست بماند و آسیایی ها اجازه ورود به آن را نداشته باشند. در آن دوران موضوع مهاجرت آسیایی ها در سواحل غربی بسیار بااهمیت بود. در سال ۱۹۰۷ یک راهپیمایی توسط اتحاد ضد آسیایی برگزار و در نهایت به شکستن پنجره ها و سرقت از فروشگاه ها در محله های چینی و ژاپنی ختم شد. پس از آن قانون فدرال مهاجرت چینی ها تصویب شد که طی آن مهاجرت چینی ها با وضع مالیات های بسیار سنگین محدود شد و با امضای قراردادی محرمانه با دولت ژاپن، مهاجرت ژاپنی ها نیز متوقف شد؛ اما مسئلهٔ هندوستان، به عنوان یکی از مستعمرات امپراتوری، کاملاً متفاوت و کنترل مهاجران آن بسیار دشوارتر بود. ادوارد بِرد در حاشیهٔ جلسات دادگاه به این موضوع اشاره می کند که «این نگرش که کانادا کشوری سفیدپوست است، کاملاً غیرقابل تحمل است، خصوصاً به این دلیل که تحت لوای امپراتوری بریتانیا قرار دارد. اگر اجازه دهیم از منشور کبیر ( مگنا کارتا ) به گونه ای برداشت شود که بر اساس آن خواست بخشی از مردم این امپراتوری نادیده قلمداد شود، دیگر هیچ دلیلی برای ادامهٔ حیات این امپراتوری وجود ندارد، زیرا تنها حق وجودی و اصل حقیقی آن آزادی افرادی است که به بریتانیا خدمت می کنند. »
