واقعه نویس

(یا: مجلس نویس؛ حضورنویس) از منصب های دیوانی دورۀ صفویه. کسی که بعد از اعتمادالدوله (وزیر اعظم) از همۀ درباریان به شاه نزدیک تر بود. در مجالس خاص و عام پادشاه حضور داشت و به دستور شاه، همۀ فرامین و احکام و نامه های شاه و پاسخ نامه های وارده را تحریر می کرد و یا سوده (پیش نویس) آن ها را می نوشت (← رقم_(تاریخ)). از این رو، از همۀ اسرار دولتی مطلع بود. عریضه ها و گزارش ها را برای شاه می خواند و آن گونه که شاه دستور می داد پاسخ آن ها را تهیه و تحریر می کرد. چون در مجلس شاه در سمت چپ او می نشست به وزیر دست چپ نیز شهرت داشت. واقعه نویس معمولاً تعدادی زیردست داشت و تا دورۀ قاجار کمابیش این منصب وجود داشت.