واقع گرایی تهاجمی

زده یا آنارشی بودن نظام جهانی باعث رفتار تهاجمی دولت ها در سیاست بین الملل است. این نظریه اساساً با نظریه واقع گرایی تدافعی که توسط کنت والتز بیان شده در تضاد است. این نظریه با اینکه به درک و مطالعه روابط بین الملل کمک می کند اما هدف برخی انتقادها نیز قرار گرفته است. از منظر نوواقع گرایی تهاجمی، دولت ها تلاش می کنند قدرت خود را بیشینه کنند؛ زیرا افزایش قوا تنها راه اطمینان از بقا و کسب امنیت است. طبق این نظریه دولتها به دنبال رسیدن به جایگاه برتر در نظام بین الملل ( هژمونی ) هستند به دلیل اینکه بتوانند بقا و امنیت خود را تضمین کنند. از دیدگاه نوواقع گرایی تهاجمی، نظام تک قطبی که در آن دولت هژمون از نظر قدرت دارای فاصله زیادی از سایر دولتها باشد، پایدار است ولی در نظام های چند قطبی به دلیل اینکه قدرت نسبی دولتها تقریباً با هم برابر است و هر کدام از دولتها تلاش می کنند به جایگاه هژمون برسند، جنگ و نزاع اجتناب ناپدیر است.