واطاقتا

لغت نامه دهخدا

واطاقتا. [ ق َ ] ( ع صوت مرکب ) ( مرکب از «وا»ی ندبه + منادای مندوب ) وای : واطاقتا از حسرت متواتری که گرفتارش را نه در دل قراری ممکن و نه در دیده قراری متصور. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 442 ).

فرهنگ فارسی

وای : واطاقتا از حسرت متواتری که گرفتارش را نه دردل قراری ممکن و نه دریده غزاری متصور .

پیشنهاد کاربران

بپرس