واطئه

لغت نامه دهخدا

( واطئة ) واطئة. [ طِ ءَ ] ( ع ص ) مسافر و راه سپر. ( از اقرب الموارد ). مسافران. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). کسانی که راه می سپرند. ( ناظم الاطباء ). || راه پاسپرده. بسیار مسلوک. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). راه پاسپرده. ( ناظم الاطباء ). || ( اِ ) ریزه های افتاده از خرما. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس