واضی ٔ. [ ض ِءْ ] ( ع ص ) پاکیزه. ( از اقرب الموارد ). پاکیزه روی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). نیکو.ماهو بواضی ٔ؛ یعنی او پاکیزه نیست. ( منتهی الارب ).
