( واصیة ) واصیة. [ ی َ ] ( ع ص ) مؤنث واصی. گیاه درهم پیوسته. گیاه متصل به هم. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). رجوع به واص و واصی شود.
