واصِفیِ هِرَوی ، زَینِ الدّین محمود (هرات ۸۹۰ـ تاشکند ۹۶۰ق)
شاعر و تاریخ نگار هروی . در گشودن معما مهارت داشت . در ۱۶سالگی به محضر علی شیر نوایی راه یافت . یک چند با شغل معلم سرخانه در خدمت شاه ولی نامی از امرای چغتایی هرات بود. پس از آن، منشی دربار فریدون حسین میرزا شد. در ۹۱۳ق که فرمانروایی دولت تیموریان در هرات برافتاد، واصفی در همان سال منظومه ای به نام خمسۀ محیّره سرود که مجموعه ای از پنج غزل است و وی در همۀ ابیات آن دو کلمۀ «آب » و «تیغ» را التزام کرده است . در ۹۱۶ق، که اسماعیل اول صفوی بر هرات استیلا یافت و ازبکان را از آن شهر بیرون راند، واصفی در هرات بود. در ۹۱۸ق به ماوراءالنهر کوچید. یک چند در خدمت عبیدالله خان ازبک در بخارا به سر برد و پس از چندی به گلدی محمد/سلطان محمد/ازبک در شاهرخیه /تاشکند پیوست و کتاب بدایع الوقایع خود را نیز به نام او نوشت . در غزل و قصیده استاد بود و بخشی از قصیده هایش را که در مدح خان های ازبک سروده ، در بدایع الوقایع آورده است .
شاعر و تاریخ نگار هروی . در گشودن معما مهارت داشت . در ۱۶سالگی به محضر علی شیر نوایی راه یافت . یک چند با شغل معلم سرخانه در خدمت شاه ولی نامی از امرای چغتایی هرات بود. پس از آن، منشی دربار فریدون حسین میرزا شد. در ۹۱۳ق که فرمانروایی دولت تیموریان در هرات برافتاد، واصفی در همان سال منظومه ای به نام خمسۀ محیّره سرود که مجموعه ای از پنج غزل است و وی در همۀ ابیات آن دو کلمۀ «آب » و «تیغ» را التزام کرده است . در ۹۱۶ق، که اسماعیل اول صفوی بر هرات استیلا یافت و ازبکان را از آن شهر بیرون راند، واصفی در هرات بود. در ۹۱۸ق به ماوراءالنهر کوچید. یک چند در خدمت عبیدالله خان ازبک در بخارا به سر برد و پس از چندی به گلدی محمد/سلطان محمد/ازبک در شاهرخیه /تاشکند پیوست و کتاب بدایع الوقایع خود را نیز به نام او نوشت . در غزل و قصیده استاد بود و بخشی از قصیده هایش را که در مدح خان های ازبک سروده ، در بدایع الوقایع آورده است .