واصف مشهدی. [ ص ِ ف ِ م َ هََ ] ( اِخ ) ( ملا ابراهیم... ) شاعری است متخلص به واصف از اهالی مشهد. نصرآبادی درباره آن چنین گوید: مدتی در خدمت عالیحضرت میرزامحسن متولی مشهد مقدس بود. دست از ملازمت کشیده به مدرسه رفته به تحصیل مشغول شد و در این سال اراده هندوستان کرده در بندرعباس فوت شد. این بیت از اوست :
در آن مقام که دل مرغ نامه بر باشد
گشودن مژه مقراض بال و پر باشد.( تذکره نصرآبادی ص 399 ).