واصب

[ویکی الکتاب] معنی وَاصِبٌ: دائمی و شدید - واجب و لازم (کلمه وصب در اصل به معنای بیماری مزمن و غیر قابل علاج است وصب وصوبا یعنی دایم شد دایم شدنی ، و وصب الدین یعنی دین ، واجب و لازم شد ، و مفازة واصبة یعنی بیابانی دور ، به حدی که آخر ندارد )
ریشه کلمه:
وصب (۲ بار)

«واصِب» در اصل از مادّه «وصوب» به معنای بیماری های مزمن و به معنای دوام گرفته شده است، و بعضی آن را به معنای «خالص» تفسیر کرده اند (طبعاً تا چیزی خالص نباشد دوام پیدا نخواهد کرد) و ممکن است تعبیر آیه فوق اشاره به هر دو جهت باشد، یعنی همیشه و هر زمان دین خالص از آن خدا است، و کسانی که دین را به معنای اطاعت گرفته اند، «واصِب» را به معنای واجب دانسته اند یعنی تنها باید اطاعت فرمان خدا کرد. در روایتی می خوانیم: شخصی تفسیر این جمله را از امام صادق(علیه السلام)سؤال کرد، امام فرمود: «واصب» یعنی واجب.
. وُصُوب به معنی ثبوت و دوام است «وَصَبَ الشَّیْ‏ءُ وُصُوباً: دام وَ ثَبَتَ» یعنی شیاطین از هر طرف زده می‏شوند تا مطرود گردند و برای آنهاست عذاب دائم. . دین به معنی طاعت و بندگی است یعنی‏اطاعت و بندگی بطور همیشه برای اوست و نباید جز او را بپرستید. آنچه در آسمانها و زمین است ملک اوست و بندگی همیشه برای اوست آیا از غیر خدا می‏ترسید و پرهیز می‏کنید؟! این لفظ فقطدوبار در قرآن آمده است .