واشُدْگاه
فضای باز شهری. نامی عام برای اقسام محوطه های باز شهری، ازجمله میدان، میدانچه، جلوخان و تکیۀ روباز. واشدگاه در بافت شهرهای ایرانی، نوعی فضای تنفس، تأمین کنندۀ گشادگی و تنوع در دل بافت، محلی برای تجمّع، مقدمه ای برای فضاهای اصلی، و گاه مکانی برای اجرای برخی مراسم همچون عزاداری، بوده است. در سرزمین زلزله خیز ایران، واشدگاه های متعدد و دردسترس، در نقاط مختلف شهر، امکان فرار مردم و نجات از خطر آوار را فراهم می کرده اند.
فضای باز شهری. نامی عام برای اقسام محوطه های باز شهری، ازجمله میدان، میدانچه، جلوخان و تکیۀ روباز. واشدگاه در بافت شهرهای ایرانی، نوعی فضای تنفس، تأمین کنندۀ گشادگی و تنوع در دل بافت، محلی برای تجمّع، مقدمه ای برای فضاهای اصلی، و گاه مکانی برای اجرای برخی مراسم همچون عزاداری، بوده است. در سرزمین زلزله خیز ایران، واشدگاه های متعدد و دردسترس، در نقاط مختلف شهر، امکان فرار مردم و نجات از خطر آوار را فراهم می کرده اند.
wikijoo: واشدگاه