واسیلی نیکیتیچ تاتیشچف ( روسی: Васи́лий Ники́тич Тати́щев ) ( ۱۹ آوریل ۱۶۸۶–۱۵ ژوئیه ۱۷۵۰ ) دولتمرد، مورخ، فیلسوف و مردم شناس برجسته اهل امپراتوری روسیه بود. از او به عنوان تهیه کنندهٔ اولین تاریخ تمام مقیاس روسیه و بنیانگذار سه شهر روسیه شامل: استاوپرول - روی - ولگا ( اکنون تولیاتی ) ، یکاترینبورگ و پرم یاد می شود. وی در طول اثر مشهورش از این ایده که خودکامگی کاملترین شکل حکومت برای روسیه است حمایت می کند.
... [مشاهده متن کامل]
تاتیشچف از نژاد مذکر شاهزاده رووریک در قرن ۹، در نزدیکی پسکوف در ۱۹ آوریل ۱۶۸۶ متولد شده است. وی که از مدرسه مهندسی در مسکو فارغ التحصیل شده بود، در جنگ بزرگ شمالی با سوئد در طول سالهای ۱۷۰۰–۱۷۲۱ شرکت کرد. وی در خدمت پتر بزرگ مقام برجسته ای را در وزارت امور خارجه به دست آورد که از آن برای مخالفت با سیاست های شورای خصوصی علیاحضرت و حمایت از صعود آنا به تاج و تخت روسیه در ۱۷۳۰ بهره برد.
آنا مدیریت سودآور دفتر کارخانه های اورال به او سپرد. در آن پست وی شهرهای پرم و یکاترینبورگ را تأسیس کرد که از آن زمان به پایتخت های حقیقی اورال تبدیل شده اند. بنای یادبود وی در سال ۲۰۰۳ در پرم افتتاح شد. وی در طول جنگ باشکیری ۴۰–۱۷۳۵ فرماندهی عملیات سیبری را از زمستان ۳۷–۳۷ و فرماندهی کل عملیات را از بهار ۱۷۳۷ را بر عهده داشت. وی پس از مارس ۱۷۳۹، در ظاهر به اتهام فساد، اما در واقع به این دلیل که دشمنان زیادی برای خود ایجاد کرده بود از فرماندهی برکنار شد. تاتیشف کار رسمی خود به عنوان فرماندار آستاراخان را در بین سالهای ( ۴۴–۱۷۴۱ ) به پایان رساند. وی در ۱۵ ژوئیه ۱۷۵۰ در بولدینو در نزدیکی مسکو درگذشت.
او پس از بازنشستگی از خدمات دولتی شده، دوران سالخوردگی خود را وقف کارهای علمی و پژوهشی کرد. او با این عقیده که به تاریخ نگاری روسیه بی توجهی شده است، چندین بنای تاریخی با محتوای مسائل حقوقی کشف کرد که از اهمیت بالایی برخوردار بودند از جمله Russkaya Pravda و Sudebnik در سال ۱۵۵۰ میلادی. بزرگترین کار او اما نگارش اولین طرح کلی تاریخ روسیه با عنوان تاریخ روسیه، از قدیم ترین دوران بود که پس از مرگ وی در ۵ جلد منتشر شد. وی همچنین اولین فرهنگ نامه دانشنامه وار زبان روسی را تدوین کرد.
شایستگی علمی کارهای تاتیشف حتی در قرن هجدهم نیز مورد اختلاف بود. اگرچه وی از تعدادی وقایع نامه استفاده کرده بود که امروزه مفقود شده اند به طوری که ایاکوف لور «اطلاعات تاتیشچف» را «داده های منحصر به فرد آن مورخ» به شمار آورد اما بیشتر آنها ( به ویژه وقایع نامه یوآخیم ) از صحت مشکوکی برخوردار بودند. همچنین گفته می شود که او نمی توانست یک اثر اصلی را از اثری تقلبی بازبشناسد، لذا برخی از حوادث درج شده در تاریخ وی می تواند محصولات تخیل خود او باشند. اخیراً برخی از مورخان برجسته استدلال کرده اند که تا حدودی می توان منابع گمشده تاتیشف اعتماد کرد.
... [مشاهده متن کامل]
تاتیشچف از نژاد مذکر شاهزاده رووریک در قرن ۹، در نزدیکی پسکوف در ۱۹ آوریل ۱۶۸۶ متولد شده است. وی که از مدرسه مهندسی در مسکو فارغ التحصیل شده بود، در جنگ بزرگ شمالی با سوئد در طول سالهای ۱۷۰۰–۱۷۲۱ شرکت کرد. وی در خدمت پتر بزرگ مقام برجسته ای را در وزارت امور خارجه به دست آورد که از آن برای مخالفت با سیاست های شورای خصوصی علیاحضرت و حمایت از صعود آنا به تاج و تخت روسیه در ۱۷۳۰ بهره برد.
آنا مدیریت سودآور دفتر کارخانه های اورال به او سپرد. در آن پست وی شهرهای پرم و یکاترینبورگ را تأسیس کرد که از آن زمان به پایتخت های حقیقی اورال تبدیل شده اند. بنای یادبود وی در سال ۲۰۰۳ در پرم افتتاح شد. وی در طول جنگ باشکیری ۴۰–۱۷۳۵ فرماندهی عملیات سیبری را از زمستان ۳۷–۳۷ و فرماندهی کل عملیات را از بهار ۱۷۳۷ را بر عهده داشت. وی پس از مارس ۱۷۳۹، در ظاهر به اتهام فساد، اما در واقع به این دلیل که دشمنان زیادی برای خود ایجاد کرده بود از فرماندهی برکنار شد. تاتیشف کار رسمی خود به عنوان فرماندار آستاراخان را در بین سالهای ( ۴۴–۱۷۴۱ ) به پایان رساند. وی در ۱۵ ژوئیه ۱۷۵۰ در بولدینو در نزدیکی مسکو درگذشت.
او پس از بازنشستگی از خدمات دولتی شده، دوران سالخوردگی خود را وقف کارهای علمی و پژوهشی کرد. او با این عقیده که به تاریخ نگاری روسیه بی توجهی شده است، چندین بنای تاریخی با محتوای مسائل حقوقی کشف کرد که از اهمیت بالایی برخوردار بودند از جمله Russkaya Pravda و Sudebnik در سال ۱۵۵۰ میلادی. بزرگترین کار او اما نگارش اولین طرح کلی تاریخ روسیه با عنوان تاریخ روسیه، از قدیم ترین دوران بود که پس از مرگ وی در ۵ جلد منتشر شد. وی همچنین اولین فرهنگ نامه دانشنامه وار زبان روسی را تدوین کرد.
شایستگی علمی کارهای تاتیشف حتی در قرن هجدهم نیز مورد اختلاف بود. اگرچه وی از تعدادی وقایع نامه استفاده کرده بود که امروزه مفقود شده اند به طوری که ایاکوف لور «اطلاعات تاتیشچف» را «داده های منحصر به فرد آن مورخ» به شمار آورد اما بیشتر آنها ( به ویژه وقایع نامه یوآخیم ) از صحت مشکوکی برخوردار بودند. همچنین گفته می شود که او نمی توانست یک اثر اصلی را از اثری تقلبی بازبشناسد، لذا برخی از حوادث درج شده در تاریخ وی می تواند محصولات تخیل خود او باشند. اخیراً برخی از مورخان برجسته استدلال کرده اند که تا حدودی می توان منابع گمشده تاتیشف اعتماد کرد.
