واسیلی ( واسو ) ایوانوویچ آبایف ( آسی: Абайты Иваны фырт Васо ) ( زادهٔ ۱۵ دسامبر ۱۹۰۰ - مرگ ۱۸ مارس ۲۰۰۱ ) ایران شناس و زبان شناس آسی بود.
آبایف زادهٔ اوستیای جنوبی است که در آن زمان بخشی از اتحاد جماهیر شوروی بود. او در زمینهٔ زبان های ایرانی و زبان آسی پژوهش داشت. او زبان شناسی برجسته در مقیاس جهانی در زمینهٔ زبانهای سکایی و سرمتی بود. او پیوند میان زبان سکایی و زبان آسی را نمایانده بود. همچنین پیوندهای میان اسطوره های آسی و سلتی را نیز نشان داده بود. از او نزدیک به ۲۰۰ اثر برجای مانده است.
... [مشاهده متن کامل]
آبایف در مدت ۷۵ سال کار بی وقفه و پرتلاش خود، بیش از ۳۰۰ اثر علمی نوشت. مهم ترین تألیف او واژه نامه تاریخیـ اشتقاقی زبان آسی در پنج جلد است که از سال ۱۹۵۸ تا ۱۹۹۰ به مدت سی و دو سال به آن مشغول بوده است. برای تألیف این واژه نامه از ۱۹۰ زبان و گویش مختلف، که با زبان آسی ارتباط داشته اند، استفاده کرده است. او، علاوه بر نگارش آثار متعددی در زمینه زبان شناسی، تألیفاتی نیز در زمینه اساطیر و فولکلور ملل ایرانی تبار و نیز ادبیات آسی دارد.
واسیلی ایوانویچ آبایف در ۲، یا به روایتی، ۱۵ دسامبر سال ۱۹۰۰ میلادی در روستای کُبی در استیای جنوبی، که اینک جزو جمهوری گرجستان است، چشم به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه روستای خود گذراند و برای ادامه تحصیل به تفلیس رفت. در سال ۱۹۱۰ دوره متوسطه را در تفلیس آغاز کرد و در سال ۱۹۱۸ به پایان رساند.
واسیلی آبایف، بعد از اتمام دوره دبیـرستان، در ۱۸ سالگی به تدریس زبان مادری خود در مدرسه ابتدائی کُبی مشغول شد. دوره آموزگاری او در این روستا ۴ سال بود و در سال ۱۹۲۲ میلادی به دانشگاه پتروگراد وارد شد و در بخش نژادشناسی - زبان شناسی دانشکده علوم اجتماعی به تحصیل پرداخت. در سال ۱۹۲۴ نتایج نخستین پژوهش های خود را منتشر کرد. در سال ۱۹۲۵ دوره دانشکده را به اتمام رسانید و در همان سال به دوره دکتریِ رشته زبان های ایرانی وارد شد و در سال ۱۹۲۸ درجه دکتری گرفت.
در سال های ۱۹۲۸ تا ۱۹۳۰ در دانشکده تاریخ و باستان شناسی قفقاز، وابسته به فرهنگستان علوم شوروی، مشغول به کار شد. از سال ۱۹۳۰ تقریباً به مدت نیم قرن در دانشکده یافثی، که بعدها به «دانشکده زبان و تفکّر» و سپس به «دانشکده زبان شناسی آکادمی علوم شوروی» تغییر نام داد، به تحقیق و پژوهش ادامه داد.
آبایف زادهٔ اوستیای جنوبی است که در آن زمان بخشی از اتحاد جماهیر شوروی بود. او در زمینهٔ زبان های ایرانی و زبان آسی پژوهش داشت. او زبان شناسی برجسته در مقیاس جهانی در زمینهٔ زبانهای سکایی و سرمتی بود. او پیوند میان زبان سکایی و زبان آسی را نمایانده بود. همچنین پیوندهای میان اسطوره های آسی و سلتی را نیز نشان داده بود. از او نزدیک به ۲۰۰ اثر برجای مانده است.
... [مشاهده متن کامل]
آبایف در مدت ۷۵ سال کار بی وقفه و پرتلاش خود، بیش از ۳۰۰ اثر علمی نوشت. مهم ترین تألیف او واژه نامه تاریخیـ اشتقاقی زبان آسی در پنج جلد است که از سال ۱۹۵۸ تا ۱۹۹۰ به مدت سی و دو سال به آن مشغول بوده است. برای تألیف این واژه نامه از ۱۹۰ زبان و گویش مختلف، که با زبان آسی ارتباط داشته اند، استفاده کرده است. او، علاوه بر نگارش آثار متعددی در زمینه زبان شناسی، تألیفاتی نیز در زمینه اساطیر و فولکلور ملل ایرانی تبار و نیز ادبیات آسی دارد.
واسیلی ایوانویچ آبایف در ۲، یا به روایتی، ۱۵ دسامبر سال ۱۹۰۰ میلادی در روستای کُبی در استیای جنوبی، که اینک جزو جمهوری گرجستان است، چشم به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه روستای خود گذراند و برای ادامه تحصیل به تفلیس رفت. در سال ۱۹۱۰ دوره متوسطه را در تفلیس آغاز کرد و در سال ۱۹۱۸ به پایان رساند.
واسیلی آبایف، بعد از اتمام دوره دبیـرستان، در ۱۸ سالگی به تدریس زبان مادری خود در مدرسه ابتدائی کُبی مشغول شد. دوره آموزگاری او در این روستا ۴ سال بود و در سال ۱۹۲۲ میلادی به دانشگاه پتروگراد وارد شد و در بخش نژادشناسی - زبان شناسی دانشکده علوم اجتماعی به تحصیل پرداخت. در سال ۱۹۲۴ نتایج نخستین پژوهش های خود را منتشر کرد. در سال ۱۹۲۵ دوره دانشکده را به اتمام رسانید و در همان سال به دوره دکتریِ رشته زبان های ایرانی وارد شد و در سال ۱۹۲۸ درجه دکتری گرفت.
در سال های ۱۹۲۸ تا ۱۹۳۰ در دانشکده تاریخ و باستان شناسی قفقاز، وابسته به فرهنگستان علوم شوروی، مشغول به کار شد. از سال ۱۹۳۰ تقریباً به مدت نیم قرن در دانشکده یافثی، که بعدها به «دانشکده زبان و تفکّر» و سپس به «دانشکده زبان شناسی آکادمی علوم شوروی» تغییر نام داد، به تحقیق و پژوهش ادامه داد.
