واریاسیون های چیستان اپوس ۳۶، مجموعه ۱۴ قطعه کوتاه برای ارکستر هستند که توسط ادوارد الگار بر روی تمی مشترک تصنیف شده اند. همسر و دوستان آهنگساز موضوع این واریاسیون ها هستند. در واقع هر واریاسیون مجسم کننده تصویری از رفتار و روحیات همسر، اطرافیان و خود آهنگساز است. الگار این واریاسیون ها را «چیستان» ( به انگلیسی: Enigma ) نام نهاد. او هرگز منبع الهام تم مشترک آن ها را مشخص نکرد. وی تا زمان حیاتش هرگونه گمانی را در این مورد رد کرد و این مهم تاکنون مانند رازی باقی مانده است. [ ۱]
ایده تنظیم واریاسیون ها در اکتبر ۱۸۹۸ و زمانی شکل گرفت که الگار پس از یک روز تدریس به بداهه نوازی با پیانو پرداخت. در این زمان نغمه ای توجه همسرش، آلیس را جلب کرد. آلیس از او درخواست کرد که آن قطعه را دوباره بنوازد. الگار نیز برای آنکه همسرش را سرگرم کند به نواختن واریاسیون هایی بر روی تمی مشترک پرداخت. هر واریاسیون تصویرگر یکی از دوستان و اطرافیان آهنگساز بود. وی کمی بعد آن ها را برای ارکستر تنظیم نمود. الگار در آغاز هر واریاسیون حرف نخست نام کسی را که آن واریاسیون تصویرگرش بود و بر پارتیتور واژه انیگما ( چیستان ) را نوشت.
الگار خود در نامه ای به دوستش آگوست ایگر چنین نوشت:
واریاسیون ها مرا جذب خودشان کرده اند. زیرا آنان را با لقب های دوستان خاص خودم برچسب زده ام –تو نمرود هستی– به این معنا که هر یک از واریاسیون ها را برای تجسم کیفیتی از حالات یکی از دوستانم نوشته ام. این ایده عجیبی است و نتیجه برای آنان که در پشت صحنه هستند نیز جالب خواهد بود.
واریاسیون های چیستان برای نخستین بار در ۱۹ ژوئن ۱۸۹۹ در لندن اجرا شدند.
اثر با تم «انیگما» آغاز می شود که موجز و فصیح بوده و از نتالیته سل مینور به سل ماژور تعییر می یابد.
تصویر ملیحی از کارولین آلیس الگار، [ یادداشت ۱] همسر الگار را مجسم می سازد.
این واریاسیون تصویرگر هیو دیوید استوارت پاول، [ یادداشت ۲] نوازنده پیانو انگلیسی است که الگار با او و یکی دیگر از دوستان موسیقی دانش به اجرای موسیقی سه نفره می پرداخت.
مجسم کننده ریچارد باکستر تاونزهد[ یادداشت ۳] است. یکی از دوستان الگار که با صدای زیر که از حنجره یک مرد بعید بود آواز می خواند. الگار در این بخش از باسون و سازهای بادی استفاده کرده است.
تصویرگر ویلیام میث بیکر[ یادداشت ۴] است. که شخصی مصمم و قاطع بود. موسیقی در این بخش کیفیتی شتاب آمیز و پر حرارت دارد. این واریاسیون کوتاه ترین واریاسیون است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفایده تنظیم واریاسیون ها در اکتبر ۱۸۹۸ و زمانی شکل گرفت که الگار پس از یک روز تدریس به بداهه نوازی با پیانو پرداخت. در این زمان نغمه ای توجه همسرش، آلیس را جلب کرد. آلیس از او درخواست کرد که آن قطعه را دوباره بنوازد. الگار نیز برای آنکه همسرش را سرگرم کند به نواختن واریاسیون هایی بر روی تمی مشترک پرداخت. هر واریاسیون تصویرگر یکی از دوستان و اطرافیان آهنگساز بود. وی کمی بعد آن ها را برای ارکستر تنظیم نمود. الگار در آغاز هر واریاسیون حرف نخست نام کسی را که آن واریاسیون تصویرگرش بود و بر پارتیتور واژه انیگما ( چیستان ) را نوشت.
الگار خود در نامه ای به دوستش آگوست ایگر چنین نوشت:
واریاسیون ها مرا جذب خودشان کرده اند. زیرا آنان را با لقب های دوستان خاص خودم برچسب زده ام –تو نمرود هستی– به این معنا که هر یک از واریاسیون ها را برای تجسم کیفیتی از حالات یکی از دوستانم نوشته ام. این ایده عجیبی است و نتیجه برای آنان که در پشت صحنه هستند نیز جالب خواهد بود.
واریاسیون های چیستان برای نخستین بار در ۱۹ ژوئن ۱۸۹۹ در لندن اجرا شدند.
اثر با تم «انیگما» آغاز می شود که موجز و فصیح بوده و از نتالیته سل مینور به سل ماژور تعییر می یابد.
تصویر ملیحی از کارولین آلیس الگار، [ یادداشت ۱] همسر الگار را مجسم می سازد.
این واریاسیون تصویرگر هیو دیوید استوارت پاول، [ یادداشت ۲] نوازنده پیانو انگلیسی است که الگار با او و یکی دیگر از دوستان موسیقی دانش به اجرای موسیقی سه نفره می پرداخت.
مجسم کننده ریچارد باکستر تاونزهد[ یادداشت ۳] است. یکی از دوستان الگار که با صدای زیر که از حنجره یک مرد بعید بود آواز می خواند. الگار در این بخش از باسون و سازهای بادی استفاده کرده است.
تصویرگر ویلیام میث بیکر[ یادداشت ۴] است. که شخصی مصمم و قاطع بود. موسیقی در این بخش کیفیتی شتاب آمیز و پر حرارت دارد. این واریاسیون کوتاه ترین واریاسیون است.
wiki: واریاسیون های چیستان