واردات فیلم به ایران

با ورود سینما به ایران در دورۀ قاجار نخستین فیلم هایی که به ایران وارد شد و در دربار و برخی محافل خصوصی، به شکل محدود و پراکنده، برای اشراف و شاهزادگان یا عامۀ مردم نمایش داده شد از کمپانی پاته بود. با عمومی ترشدن سینما و افزایش سالن های سینما عمدۀ فیلم ها از دفاتر تولید و پخش فیلم های مصری و کمپانی های یونیورسال، مترو گلدوین ما یر، فاکس قرن ۲۰، برادران وارنر، کلمبیا، پارامونت و یونایتد آرتیستز خریداری و وارد می شد، و به تدریج این کمپانی ها دفاتر نمایندگی در ایران ایجاد کردند. در دوره های مختلف تفوق با ورود فیلم های امریکایی، مصری، هندی، انگلیسی و ایتالیایی بود و فیلم های کمتری از آلمان، شوروی، لهستان، ترکیه، و فرانسه وارد می شد؛ چنان که در ۱۳۳۱ش حدود ۴۳۰ فیلم جدید در سینماهای تهران و شهرستان ها نمایش داده شد که ۲۳ فیلم مصری، هفده فیلم آلمانی، پانزده فیلم روسی، پانزده فیلم انگلیسی، چهارده فیلم فرانسوی، چهار فیلم ایتالیایی، دو فیلم لهستانی و دو فیلم از ترکیه بود. بقیۀ فیلم ها نیز امریکایی بودند. در سال های بعد هم تفوق با نمایش فیلم های امریکایی بود: در ۱۳۴۶ (۱۲۰ فیلم)، ۱۳۴۸ (۱۰۵ فیلم) و ۱۳۴۹ (۲۲۰ فیلم). در سال های نخستین پس از پیروزی انقلاب اسلامی و قطع رابطه با امریکا حجم انبوهی از فیلم های کشورهای کمونیستی (شوروی، کرۀ شمالی و لهستان) با بهای ارزان خریداری و در سینماها نمایش داده شد، تا این که از ۱۳۶۲ با تأسیس بنیاد سینمایی فارابی و تلاش برای تدوین سیاست های امور سینمایی بخش خصوصی از واردات و صادرات فیلم حذف شد، و بنیاد سینمایی فارابی انحصار ورود و خروج فیلم را به واحد امور بین الملل واگذار کرد، و خریداری و ورود فیلم های خارجی معدودی برای مخاطبان خاص در دستورکار قرار گرفت. تا این که از آغاز دهۀ ۱۳۸۰ با ورود کنترل شدۀ فیلم های روز جهان بخشی از سیاست های گذشته تعدیل شد.