واحزن. [ ح َ زَ ] ( ع صوت مرکب ) ( از: «وا» ندبه + منادای مندوب ) لفظی است که هنگام اندوه آرند. از اصوات افسوس و اندوه است : پیش چنین تحفه کو تمیمه عقل است واحزن از جان بوتمام برآمد.خاقانی.رجوع به واحزنا شود.
