واحرب. [ ح َ رَ ] ( ع صوت مرکب ) ( از: «وا» ندبه + منادای مندوب )لفظی است که اعراب در حال مصیبت گویند : جفت او دیدش بگفتا واحرب پس بلالش گفت نه نه واطرب.مولوی.
