واحد هواگرد ناوی ( انگلیسی: Carrier air wing ) یا به اختصار CVW، یک سازماندهی منظم از هواگردهای عملیاتی دریایی است که از چند گردان هوایی و گروهان عملیاتی تشکیل شده است و دارای هواگرد ثابت بال و هواگرد بالگردان است. اسکادران های مختلف در این واحد نظامی که برای انجام عملیات هوایی مدرن نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا بر روی ناوهای هواپیمابر سازماندهی، تجهیز و آموزش دیده اند، مأموریت های متفاوت اما مکمل ( و گاهی همپوشان ) دارند و قسمت عمدهٔ قدرت ضربتی و قابلیت های جنگ الکترونیکی یک ناوگروه هواپیمابر نبرد را فراهم می کنند. در حالی که اصطلاحِ «ناوگروه هواپیمابر نبرد» ( CVBG ) هنوز توسط سایر کشورها استفاده می شود، اصطلاح ناوگروه ضربت ( CSG ) امروزه در اصطلاحات رایج آمریکایی جایگزین عبارت پیشین شده است.
تا سال ۱۹۶۳ «واحدهای هواگرد ناو» را «گروه های هواگرد ناو» ( CVGs ) می نامیدند. واحدهای هواگرد ناو آن هایی هستند که نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا آن را واحدهای «مخلوط» می نامند و نباید با واحدهای «تک گونهٔ» نیروی دریایی ایالات متحده ( مانند واحد جنگده های ضربتی آتلانتیک ) اشتباه گرفت که عمدتاً فرماندهی اداری و آموزشی هوایی متشکل از اسکادران هایی از یک نوعِ خاص از هواگردهای ناوی هستند که در عملیات شرکت ندارند. سازمانِ معادلِ «واحد هواگرد ناو» در سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا در سطح فرماندهی به یک CVW، یگان هواگرد تفنگداران دریایی ( MAG ) است. با این حال، یگان هواگردهای تفنگداران دریایی، در خشکی مستقر هستند ( با قابلیت های عملیات دریایی ) و ممکن است حاوی هر ترکیبی از اسکادران هواپیما و واحدهای پشتیبانی هوانوردی باشند. واحد هواگرد ناوی به دقت با ناوهای هواپیمابر اختصاصی خود ادغام و هماهنگ می گردند و یک «تیم ناو حمل کننده/واحد هواگرد» را تشکیل می دهد که با هم آموزش می ببیند و مستقر می شوند. در حال حاضر ۹ واحد هواگرد ناوی در نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا وجود دارد. چهار واحد فرماندهی و کارکنان در پایگاه هوایی نیروی دریایی اوشینا، چهار تای دیگر در پایگاه هوایی نیروی دریایی لمور و یکی دیگر در پایگاه نیروی هوایی، دریایی ایواکونی مستقر هستند. اسکادران هایی که هر واحد هواگرد ناوی خدمت می کنند، در پایگاه های مختلفی در ایالات متحده آمریکا با فرماندهی تک گونهٔ مربوط به خود مستقر هستند، به استثنای آن دسته از اسکادران های اختصاص داده شده به واحد هواگرد ناوی مستقر در ژاپن که در پایگاه نیروی هوایی، دریایی ایواکونی ( اسکادران های هواگرد ثابت بال ) و پایگاه امکانات هوایی اتسوگی ( هواگرد بالگردان ) مستقر هستند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتا سال ۱۹۶۳ «واحدهای هواگرد ناو» را «گروه های هواگرد ناو» ( CVGs ) می نامیدند. واحدهای هواگرد ناو آن هایی هستند که نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا آن را واحدهای «مخلوط» می نامند و نباید با واحدهای «تک گونهٔ» نیروی دریایی ایالات متحده ( مانند واحد جنگده های ضربتی آتلانتیک ) اشتباه گرفت که عمدتاً فرماندهی اداری و آموزشی هوایی متشکل از اسکادران هایی از یک نوعِ خاص از هواگردهای ناوی هستند که در عملیات شرکت ندارند. سازمانِ معادلِ «واحد هواگرد ناو» در سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا در سطح فرماندهی به یک CVW، یگان هواگرد تفنگداران دریایی ( MAG ) است. با این حال، یگان هواگردهای تفنگداران دریایی، در خشکی مستقر هستند ( با قابلیت های عملیات دریایی ) و ممکن است حاوی هر ترکیبی از اسکادران هواپیما و واحدهای پشتیبانی هوانوردی باشند. واحد هواگرد ناوی به دقت با ناوهای هواپیمابر اختصاصی خود ادغام و هماهنگ می گردند و یک «تیم ناو حمل کننده/واحد هواگرد» را تشکیل می دهد که با هم آموزش می ببیند و مستقر می شوند. در حال حاضر ۹ واحد هواگرد ناوی در نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا وجود دارد. چهار واحد فرماندهی و کارکنان در پایگاه هوایی نیروی دریایی اوشینا، چهار تای دیگر در پایگاه هوایی نیروی دریایی لمور و یکی دیگر در پایگاه نیروی هوایی، دریایی ایواکونی مستقر هستند. اسکادران هایی که هر واحد هواگرد ناوی خدمت می کنند، در پایگاه های مختلفی در ایالات متحده آمریکا با فرماندهی تک گونهٔ مربوط به خود مستقر هستند، به استثنای آن دسته از اسکادران های اختصاص داده شده به واحد هواگرد ناوی مستقر در ژاپن که در پایگاه نیروی هوایی، دریایی ایواکونی ( اسکادران های هواگرد ثابت بال ) و پایگاه امکانات هوایی اتسوگی ( هواگرد بالگردان ) مستقر هستند.
wiki: واحد هواگرد ناوی