واجب منجز

[ویکی فقه] فعل دارای وجوب فعلی، و مقدور بالفعل را واجب منجّز گویند.
واجب منجّز، مقابل واجب معلّق، به این معنا است که وجوب و واجب هر دو فعلی بوده و حالت انتظاری نداشته و بر امر غیر مقدوری متوقف نیست، مانند: وجوب نمازی که وقت آن رسیده است.
نکته
تقسیم واجب به واجب منجّز و معلّق از ابتکارات مرحوم «صاحب فصول» است.