واثله

لغت نامه دهخدا

( واثلة ) واثلة. [ ث ِ ل َ ] ( اِخ ) ابن خلیفةالسدوسی شاعر قرن اول هجری عرب که اشعار او در بیان والتبیین و عیون الاخبار ابن قتیبه دینوری آمده و عبدالملک بن المهلب را هجو کرده است. رجوع به فهرست اعلام البیان والتبیین و فهرست عیون الاخبار ج 2 شود.
واثلة. [ ث ِ ل َ ] ( اِخ ) ( ابو... ) الهذلی که در حدیث شهربن حوشب از شوی مادرش در طاعون عمواس و مرگ بزرگان صحابه نام او ذکر شده است. ( تاج العروس ).
واثلة. [ ث ِ ل َ ] ( اِخ ) لیثی بن عبداﷲبن عمیرالکنانی اللیثی که گفت من حجرالاسود را سفید دیدم. این حدیث را ابوموسی روایت کرده و گفته است حدیث بسیار عجیبی است. ( تاج العروس ج 8 ص 153 ).و پسر او ابوالطفیل عامر پسر واثله لیثی است که در سال اول هجری متولد شد و او را رؤیت پیغمبر دست داد. وی شاعری نیکوکار و گشاده زبان بود و او آخرین کسی بود که پیغمبر ( ص ) را رؤیت کرد. ( تاج العروس ). ابوطفیل عامر فرزند واثله لیثی بود. ( از منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس