وابی - سابی یک مفهوم در زیبایی شناسی سنتی ژاپنی است که یک جهان بینی بر پایه پذیرش ناپایداری و زودگذری و پذیرش نقص هاست. این نوع تفکر زیبایی شناختی به عنوان یک نوع زیبایی «ناپایدار، ناتمام» توصیف می گردد. این مفهومی است که از آموزه های بودایی «سه نشان هستی» ( 三法印 sanbōin ) به خصوص ناپایدار بودن ( 無常 mujō ) ، ریاضت کشیدن ( 苦 ku ) و خالی بودن و نبود ضمیر ( 空 kū ) نشات می گیرد.
«وابی» به معنی «ستایش و زیبا دیدن اندوه و فقر و سادگی»، و «سابی» به معنای «ستایش و زیبا دیدن پیری و کهنگی و تنهایی و دلتنگی» است. این دو اصطلاح اغلب در کنار یکدیگر و به صورت یک واژه ( وابی سابی ) به کار می روند و برای توصیف زیبایی آثاری استفاده می شوند که تمایل به طبیعی بودن و سادگی و بی پیرایگی دارند و از تفاخر و خودنمایی گریزان اند. [ ۲]
ویژگی های زیبایی شناسی وابی - سابی عدم تقارن، زبری و ناهمواری، سادگی، صرفه جویی، ریاضت کشیدن، فروتنی و قدردان بودن نسبت به بی آلایشی و راستی اجزا و احکام طبیعت است.
با توجه به گفته های لئونارد کورن وابی سابی را می توان این گونه تشریح کرد که: «برجسته ترین ویژگی و مشخصه زیبایی شناسی سنتی ژاپنی است و همان نقشی را در ارزش های زیبایی شناسانه ژاپنی دارد که آرمان های زیبایی شناختی یونانی در زیبایی و کمال غرب . » در حالی که اندرو جونیپر اشاره دارد که «برای این که بتوانیم چیزی را وابی - سابی خطاب کنیم باید نوعی احساس و یک هوس و میل روحانی به همراه داشته باشد، در آن صورت است که می توان گفت آن چیز وابی - سابی است. »[ ۳] ریچارد پاول نیز بیان می دارد که «وابی - سابی هر آنچه را که اعتبار و لیاقت داشته باشد می پروراند با علم بر این که:هیچ چیز تا ابد نمی ماند، هیچ چیز تمام شده نیست، و هیچ چیز کامل نیست. »[ ۴] نویسنده بودایی تاروگلد از وابی - سابی به عنوان «زیبایی وحکمت درون عیب و نقص» یاد می کند. [ ۵]
کلمات «وابی» و «سابی» را نمی توان به راحتی ترجمه نمود. «وابی» اصلاً تنها زندگی کردن در طبیعت، ترک اجتماع گفتن است; «سابی» به معنای «دلسردی» و «نحیف» یا «پژمرده» می باشد. در حوالی قرن ۱۴ میلادی، این معانی شروع به تغییر کردند و معانی بهتر و مثبت تری به خود گرفتند. [ ۶] «وابی» بر «سادگی»، «تازگی» یا «سکوت» اشاره دارد و به اشیا انسانی و طبیعی، یا وقار و زیبایی نادیده گرفته شده گفته می شود. همچنین به نابسامانی و نابهنجاری هایی که در فرایند ساخت به وجود می آیند و به شیء وقار و یگانگی اعطا می کنند گفته می شود. «سابی» آن زیبایی و آرامشی است که در اثر گذر زمان به دست می آید، هنگامی که زندگی شیء و ناپایداری و فناپذیری اشیا زنگار و ظاهر یا تعمیراتی که بر رویش اتفاق افتاده است، به نمایش گذارده می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف«وابی» به معنی «ستایش و زیبا دیدن اندوه و فقر و سادگی»، و «سابی» به معنای «ستایش و زیبا دیدن پیری و کهنگی و تنهایی و دلتنگی» است. این دو اصطلاح اغلب در کنار یکدیگر و به صورت یک واژه ( وابی سابی ) به کار می روند و برای توصیف زیبایی آثاری استفاده می شوند که تمایل به طبیعی بودن و سادگی و بی پیرایگی دارند و از تفاخر و خودنمایی گریزان اند. [ ۲]
ویژگی های زیبایی شناسی وابی - سابی عدم تقارن، زبری و ناهمواری، سادگی، صرفه جویی، ریاضت کشیدن، فروتنی و قدردان بودن نسبت به بی آلایشی و راستی اجزا و احکام طبیعت است.
با توجه به گفته های لئونارد کورن وابی سابی را می توان این گونه تشریح کرد که: «برجسته ترین ویژگی و مشخصه زیبایی شناسی سنتی ژاپنی است و همان نقشی را در ارزش های زیبایی شناسانه ژاپنی دارد که آرمان های زیبایی شناختی یونانی در زیبایی و کمال غرب . » در حالی که اندرو جونیپر اشاره دارد که «برای این که بتوانیم چیزی را وابی - سابی خطاب کنیم باید نوعی احساس و یک هوس و میل روحانی به همراه داشته باشد، در آن صورت است که می توان گفت آن چیز وابی - سابی است. »[ ۳] ریچارد پاول نیز بیان می دارد که «وابی - سابی هر آنچه را که اعتبار و لیاقت داشته باشد می پروراند با علم بر این که:هیچ چیز تا ابد نمی ماند، هیچ چیز تمام شده نیست، و هیچ چیز کامل نیست. »[ ۴] نویسنده بودایی تاروگلد از وابی - سابی به عنوان «زیبایی وحکمت درون عیب و نقص» یاد می کند. [ ۵]
کلمات «وابی» و «سابی» را نمی توان به راحتی ترجمه نمود. «وابی» اصلاً تنها زندگی کردن در طبیعت، ترک اجتماع گفتن است; «سابی» به معنای «دلسردی» و «نحیف» یا «پژمرده» می باشد. در حوالی قرن ۱۴ میلادی، این معانی شروع به تغییر کردند و معانی بهتر و مثبت تری به خود گرفتند. [ ۶] «وابی» بر «سادگی»، «تازگی» یا «سکوت» اشاره دارد و به اشیا انسانی و طبیعی، یا وقار و زیبایی نادیده گرفته شده گفته می شود. همچنین به نابسامانی و نابهنجاری هایی که در فرایند ساخت به وجود می آیند و به شیء وقار و یگانگی اعطا می کنند گفته می شود. «سابی» آن زیبایی و آرامشی است که در اثر گذر زمان به دست می آید، هنگامی که زندگی شیء و ناپایداری و فناپذیری اشیا زنگار و ظاهر یا تعمیراتی که بر رویش اتفاق افتاده است، به نمایش گذارده می شود.
wiki: وابی سابی