وابص

لغت نامه دهخدا

وابص. [ ب ِ ] ( ع ص ) درخشان. ( المنجد ). و رجوع به منتهی الارب شود.

وابص. [ ب ِ ] ( اِخ ) عَلَمی است. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس