هیکله

لغت نامه دهخدا

( هیکلة ) هیکلة. [ هََ ک َ ل َ ] ( ع ص ) زن کلان جثه دراز. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). || ( مص ) تمام شدن گیاه. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). هیکل الزرع هیکلة؛ نما و طال. ( اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

زن کلان جثه دراز تمام شدن گیاه

پیشنهاد کاربران

بپرس