هیچ کس نمی داند

هیچ کس نمی داند (ترانه). «هیچ کس نمی داند» ( به انگلیسی: No One Knows ) ترانه ای از گروه راک کوئینز آو د استون ایج است. جاش هوم و مارک لنگن این ترانه را نوشته اند. «هیچ کس نمی داند» اولین تک آهنگ از دومین آلبوم استودیویی گروه به نام ترانه هایی برای ناشنوا است که در ۲۶ نوامبر ۲۰۰۲ منتشر شد.
این تک آهنگ موفق ترین اثر گروه در آمریکا بود و در زمان انتشارش در آن کشور تا رده ی ۵۱اُم بیلبورد هات ۱۰۰ صعود کرد و شماره ۱ جدول ترانه های مدرن راک شد. [ ۱] «هیچ کس نمی داند» تحسین منتقدان موسیقی را هم برانگیخت و در سال ۲۰۰۳ نامزد دریافت گرمی بهترین اجرای هارد راک شد. [ ۲] در سال ۲۰۱۱ مجلهٔ اِن اِم ای در رده بندی «۱۵۰ ترانهٔ برتر ۱۵ سال گذشته»، جایگاه ۱۸اُم را به «هیچ کس نمی داند» اختصاص داد. [ ۳]
• جاش هوم: آواز و گیتار
• نیک الیوری: گیتار باس
• دیو گرول: درامز
• مارک لنگن: بک وکالز

هیچ کس نمی داند (ترانه چاک بری). «هیچ کس نمی داند» ( به انگلیسی: You Never Can Tell ) که با عنوان های زندگی همینه[ پانویس ۱] و عروسی نوجوانانه[ پانویس ۲] هم شناخته می شود، ترانه ای از چاک بری است. او این قطعه را اوایل دههٔ ۱۹۶۰ و زمانی که به خاطر نقض قانون مان زندانی شده بود نوشت.
چاک بری در این ترانه داستان کوتاه ازدواج یک زوج نوجوان و زندگی شان در آپارتمانی که جعبهٔ سردکُن آن پُر از غذاهای آمادهٔ منجمد و آبجوی زنجبیل است را تعریف می کند. آن دو سالگرد ازدواج شان را با کرایه کردن یک شورلت قرمز گیلاسی تقویت شدهٔ مدل ۱۹۵۳ در نیواورلئان جشن می گیرند. [ ۲]
این ترانه اولین بار در آلبوم سنت لوئیس به لیورپول ( ۱۹۶۴ ) بِری منتشر شد. از مشخصه های نسخهٔ اصلی، پیانونوازی نمادین جانی جانسون است. نکتهٔ قابل توجه این نسخه همین است که گیتار چاک بری به عنوان «اسطورهٔ گیتار راک» تقریباً در آن شنیده نمی شود و سولوی پیانو و ساکسوفون های بوگی ووگی ترانه را پُر می کنند. [ ۳] پس از چاک بری افراد دیگری همچون امیلو هریس، شلی رایت، جان پراین، جری گارسیا، بروس اسپرینگستین و باب سیگر «هیچ کس نمی داند» را بازخوانی کرده اند.
در سال ۱۹۹۴ و پس از آن که «هیچ کس نمی داند» در فیلم پالپ فیکشن استفاده شد، دوباره مورد توجه قرار گرفت. ترانه در سکانسی پخش می شود که طی آن شخصیت های وینسنت وگا ( جان تراولتا ) و میا والاس ( اوما تورمن ) با هم مسابقهٔ رقص توییست می دهند. [ ۴] موسیقی آن سکانس یک عنصر صوتی خاطره انگیز را به داستان افزود؛ چیزی که تارانتینو از آن به عنوان «حس بی نظیر فضای رقص های موج نوی دههٔ ۵۰ فرانسه» یاد کرده است. [ ۵] به نوشتهٔ رولینگ استون به لطف مهارت های رقص تورمن و تراولتا، «هیچ کس نمی داند» تبدیل به یکی از محبوب ترین آهنگ های چاک بِری شد. [ ۶]
در سال ۱۹۷۷ امیلو هریس نسخهٔ جدیدی از ترانه را با عنوان «زندگی همینه ( هیچ کس نمی داند ) » اجرا کرد. این اجرا در آلبوم مسافربر لوکس گنجانده شد، که پُرفروش ترین آلبوم انفرادی او تا به امروز است. نسخهٔ هریس در زمان انتشارش تا ردهٔ ششم چارت کانتری مجلهٔ بیلبورد صعود کرد[ ۸] و پنجمین تک آهنگ او بود که به صورت متوالی به جمع ۱۰تای برتر آن جدول راه می یافت. [ ۶] آل میوزیک از این نسخه به عنوان یکی از دو قطعهٔ آن آلبوم یاد کرده که فراتر از آثار معمول هریس هستند. [ ۹]

هیچ کس نمی داند (فیلم ۱۹۷۰). هیچ کس نمی داند ( انگلیسی: Nobody Knows ) یک فیلم ساختهٔ کشور کره جنوبی است که در سال ۱۹۷۰ منتشر شد.
یویا یاگیرا جایزه بهترین بازیگر مرد جشنواره فیلم کن سال ۱۹۷۰ میلادی را برای بازی در این فیلم دریافت کرد.

هیچ کس نمی داند (فیلم ۲۰۰۴). هیچ کس نمی داند ( انگلیسی: Nobody Knows ) فیلمی در ژانر درام به کارگردانی هیروکازو کورئیدا است که در سال ۲۰۰۴ منتشر شد. از بازیگران آن می توان به یویا یاگیرا، سوسومو تراجیما، یوکیکو اوکاموتو، و کنیچی اندو اشاره کرد.
مادری ( ایهارا یوکیکو در نقش کِیکو ) و پسر 12 ساله اش ( یویا یاگیرا در نقش آکیرا فوکوشیما ) به آپارتمان جدیدی در توکیو نقل مکان می کنند. پس از رفتن به داخل آپارتمان ، ناگهان دو کودک دیگر از درون چمدان ها بیرون می آیند یک پسر 6 ساله به نام شیگوره و یک دختر 5 ساله به نام یوکی. چند ساعت بعد آکیرا به دنبال خواهرش کیوکو که 11 ساله است رفته و او را نیز مخفیانه به خانه می آورد. زن و 4 فرزندی که هر کدام از آن ها متعلق به یک پدر هستند در خانه زندگی می کنند. بچه ها به مدرسه نمی روند و مادر به آن ها می گوید که باید در خانه بمانند. تنها آکیرا به عنوان مسئول برادر و خواهرانش برای خرید به فروشگاه می رود و برای آن ها غذا می پزد و از آن ها نگه داری می کند. مادر آن ها را برای مدت چند ماه ترک می کند و …

هیچ کس نمی داند (نمایشنامه). هیچ کس نمی داند ( به انگلیسی: You Never Can Tell ) ، یک نمایشنامه چهار پرده ای از جورج برنارد شاو است، که در سال ۱۸۹۷، در تئاتر سلطنتی نمایش داده شد. این اثر بخشی از نمایشنامه های شاو با عنوان «نمایشنامه های خوشایند» منتشر شد.
• آقای ( یا دکتر ) ولنتاین، دندانپزشک – آقای یورک استفنز
• گلوریا کلاندون، دختر بزرگ - خانم مارگارت هالستان
• والتر، پیشخدمت - آقای جیمز ولش
• دالی کلندون، دوقلو فیلیپ – خانم وینیفرد فریزر
• فیلیپ کلاندون، دوقلو دالی – آقای رولند باتملی
• خانم کلاندون، مادر - خانم السی چستر
• آقای فرگوس کرامپتون، صاحبخانه و پدر - آقای هرمان وزین
• آقای فینچ مک کوماس، یک وکیل - آقای سیدنی واردن
• بوهون، مشاور ملکه - آقای چارلز چارینگتون
• خدمتکار اتاق - خانم میبل هاردینگ
• جو، پیشخدمت دیگر - آقای ادوارد کنوبلاچ
• آشپز - آقای لئوپولد سود
به کارگردانی آقای جیمز ولش تولید شده است.
این نمایشنامه در یک شهر ساحلی می گذرد، و داستان خانم کلاندون و سه فرزندش دالی، فیلیپ و گلوریا را روایت می کند که به تازگی پس از هجده سال اقامت در مادیرا به انگلستان بازگشته اند.
بچه ها نمی دانند پدرشان کیست، و از طریق نمایشی کمدی از اشتباهات، او را به یک ناهار خانوادگی دعوت می کنند. در همان زمان، دندان پزشکی به نام ولنتاین عاشق دختر بزرگ گلوریا شده است، که خود را زنی مدرن می داند و ادعا می کند که علاقه ای به عشق و ازدواج ندارد.
این نمایشنامه با سبکی از کمدی اشتباهات و هویت های درهم ادامه می یابد، و والتر پیشخدمت مهربان و خردمند ( که شخصیت ها معمولاً از او با عنوان «ویلیام» یاد می کنند، زیرا دالی فکر می کند شبیه شکسپیر است ) ، عقل و خرد خود را با عبارت «تو» کنار می گذارد؛ «هرگز نمی توانم بگویم. »
زمان: یک روز در اوت ۱۸۹۶
مکان: یک استراحتگاه ساحلی انگلیسی
هیچ کس نمی داند چندین بار در جشنواره شاو، نیاگارا روی دریاچه انتاریو اجرا شده است: در سال های ۱۹۶۳، ۱۹۷۳، ۱۹۷۹، ۱۹۸۸، ۱۹۹۵، ۲۰۰۵ و اخیراً در سال ۲۰۱۵. «هرگز نمی توانی بگو» در ۳۰ اکتبر ۱۹۷۷ در «تئاتر ماه بی بی سی» با رابرت پاول در نقش دکتر ولنتاین و جودی پارفیت در نقش خانم پخش شد[ نیازمند منبع] .
بی بی سی اجرایی را در ۳۱ ژوئیه ۱۹۷۱ با بازی فردی جونز در نقش ویلیام پیشخدمت، پرونلا اسکیلز در نقش گلوریا کلاندون، دنیس هاثورن در نقش ولنتاین، گادفری کنتون در نقش آقای کرامپتون، جو منینگ ویلسون در نقش دالی، لاک وود وست در نقش آقای مک کوماس و نایجل آنتونی در نقش فیلیپ پخش کرد. [ ۱]