هیپوکاپنی ( انگلیسی: Hypocapnia ) به معنی کاهش دی اکسید کربن در خون هیپوکاپنی ( از واژه های یونانی υπό به معنی زیر نرمال و καπνός kapnós به معنای دود ) ، همچنین به عنوان هیپوکاربیا شناخته می شود، که گاهی به اشتباه آکاپنیا نامیده می شود، حالتی از کاهش دی اکسید کربن در خون است. هیپوکاپنی معمولاً ناشی از تنفس عمیق یا سریع است که به عنوان هیپرونتیلاسیون شناخته می شود.
هیپوکاپنی مخالف هیپرکاپنی است.
حتی در صورت مشخص شدن، هیپوکاپنی معمولاً به خوبی تحمل می شود. علائم شامل احساس سوزن سوزن شدن ( معمولاً در اندام ها ) ، ضربان قلب غیر طبیعی، گرفتگی عضلات دردناک و تشنج است. هیپوکاپنی حاد باعث آلکالوز هیپوکاپنیک می شود که باعث انقباض عروق مغزی می شود که منجر به هیپوکسی مغزی می شود و این می تواند باعث سرگیجه گذرا، غش و اضطراب شود. فشار جزئی کم دی اکسید کربن در خون نیز باعث آلکالوز می شود ( زیرا دی اکسید کربن در محلول اسیدی است ) ، که منجر به کاهش یون های کلسیم پلاسما ( هیپوکلسمی ) ، افزایش تحریک پذیری عصب و عضله می شود. این دیگر علائم رایج هیپرونتیلاسیون را توضیح می دهد - سوزن ها و سوزن ها، گرفتگی عضلات و کزاز در اندام ها، به ویژه دست ها و پاها.
از آنجایی که ساقه مغز با نظارت بر سطح CO2 خون به جای O2، تنفس را تنظیم می کند، هیپوکاپنی می تواند تنفس را تا حد خاموشی ناشی از هیپوکسی مغز سرکوب کند، همانطور که در سیاهی آب کم عمق نشان داده می شود.
هیپوکاپنی همچنین منجر به انقباض برونش به منظور کاهش تهویه می شود. این مکانیسم برای مقابله با هیپرونتیلاسیون و کاهش میزان اکسیژن ورودی به ریه ها است. "هدف" بدن داشتن یک نسبت نسبتاً یکنواخت از فشار جزئی اکسیژن به فشار جزئی دی اکسید کربن است. گیرنده های شیمیایی بدن تغییر در فشارهای جزئی و pH ( غلظت یون هیدروژن ) در خون را حس می کنند. گیرنده های شیمیایی مسئول سیگنال دهی به انقباض عروق، اتساع عروق، انقباض برونش و اتساع برونش هستند.
علل فیزیولوژیکی اصلی هیپوکاپنی مربوط به هیپرونتیلاسیون است. گاهی اوقات هیپوکاپنی در درمان فوریت های پزشکی مانند فشار خون داخل جمجمه و هیپرکالمی ایجاد می شود.
هیپرونتیلاسیون عمدی توسط غواصان حبس نفس در زیر آب به منظور افزایش زمان غواصی استفاده شده است، زیرا به دلیل سطوح پایین CO2 به طور موثری باعث کاهش نیروی تنفسی می شود. این مورد به فرد امکان می دهد تا حد استاندارد حبس نفس خود را بشکند، با افزایش خطر سیاهی آب کم عمق ( که یکی از دلایل مهم غرق شدن است ) . این خطر به دلیل کاهش گرسنگی هوا ( به دلیل سطح پایین دی اکسید کربن خون ) اما عدم افزایش سطح اکسیژن ایجاد می شود. در واقع هیپوکاپنی سطح اکسیژن موجود در مغز را به دلیل تمایل زیاد اکسیژن به هموگلوبین ( اثر بور ) کاهش می دهد و از این رو شانس خاموشی را به شدت افزایش می دهد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهیپوکاپنی مخالف هیپرکاپنی است.
حتی در صورت مشخص شدن، هیپوکاپنی معمولاً به خوبی تحمل می شود. علائم شامل احساس سوزن سوزن شدن ( معمولاً در اندام ها ) ، ضربان قلب غیر طبیعی، گرفتگی عضلات دردناک و تشنج است. هیپوکاپنی حاد باعث آلکالوز هیپوکاپنیک می شود که باعث انقباض عروق مغزی می شود که منجر به هیپوکسی مغزی می شود و این می تواند باعث سرگیجه گذرا، غش و اضطراب شود. فشار جزئی کم دی اکسید کربن در خون نیز باعث آلکالوز می شود ( زیرا دی اکسید کربن در محلول اسیدی است ) ، که منجر به کاهش یون های کلسیم پلاسما ( هیپوکلسمی ) ، افزایش تحریک پذیری عصب و عضله می شود. این دیگر علائم رایج هیپرونتیلاسیون را توضیح می دهد - سوزن ها و سوزن ها، گرفتگی عضلات و کزاز در اندام ها، به ویژه دست ها و پاها.
از آنجایی که ساقه مغز با نظارت بر سطح CO2 خون به جای O2، تنفس را تنظیم می کند، هیپوکاپنی می تواند تنفس را تا حد خاموشی ناشی از هیپوکسی مغز سرکوب کند، همانطور که در سیاهی آب کم عمق نشان داده می شود.
هیپوکاپنی همچنین منجر به انقباض برونش به منظور کاهش تهویه می شود. این مکانیسم برای مقابله با هیپرونتیلاسیون و کاهش میزان اکسیژن ورودی به ریه ها است. "هدف" بدن داشتن یک نسبت نسبتاً یکنواخت از فشار جزئی اکسیژن به فشار جزئی دی اکسید کربن است. گیرنده های شیمیایی بدن تغییر در فشارهای جزئی و pH ( غلظت یون هیدروژن ) در خون را حس می کنند. گیرنده های شیمیایی مسئول سیگنال دهی به انقباض عروق، اتساع عروق، انقباض برونش و اتساع برونش هستند.
علل فیزیولوژیکی اصلی هیپوکاپنی مربوط به هیپرونتیلاسیون است. گاهی اوقات هیپوکاپنی در درمان فوریت های پزشکی مانند فشار خون داخل جمجمه و هیپرکالمی ایجاد می شود.
هیپرونتیلاسیون عمدی توسط غواصان حبس نفس در زیر آب به منظور افزایش زمان غواصی استفاده شده است، زیرا به دلیل سطوح پایین CO2 به طور موثری باعث کاهش نیروی تنفسی می شود. این مورد به فرد امکان می دهد تا حد استاندارد حبس نفس خود را بشکند، با افزایش خطر سیاهی آب کم عمق ( که یکی از دلایل مهم غرق شدن است ) . این خطر به دلیل کاهش گرسنگی هوا ( به دلیل سطح پایین دی اکسید کربن خون ) اما عدم افزایش سطح اکسیژن ایجاد می شود. در واقع هیپوکاپنی سطح اکسیژن موجود در مغز را به دلیل تمایل زیاد اکسیژن به هموگلوبین ( اثر بور ) کاهش می دهد و از این رو شانس خاموشی را به شدت افزایش می دهد.
wiki: هیپوکاپنی