وادهورستیا ( به انگلیسی:Hypselospinus ) یک گونه از دایناسورهای ایگوانودونتی است که برای اولین بار به عنوان گونه ای از ایگوآنودون توسط ریچارد لیدکر در سال ۱۸۸۹ کشف شد و سپس نامی خاص به افتخار ویلیام هنری فیتون بر روی آن گذاشتند. [ ۱]
در ماه مه ۲۰۱۰ فسیل هایی از هیپسلوسپینوس توسط دیوید نورمن به عنوان یک گونه جداگانه طبقه بندی شدند، از جمله هولوتایپ "BMNH R1635"، متشکل از یک ایلیم سمت چپ، یک استخوان خاجی، مهره های دم و دندان.
نام اصلی آن از واژه یونانی هیپسلوس به معنی بالا و واژه لاتین اسپینا به معنی خار گرفته شده است که به ستون مهره های بلند این گونه اشاره دارد. بعداً در همان سال، گروه دومی از دانشمندان به طور مستقل فیتون ( که همان هیپسلوسپینوس بود ) را به یک گونه جدید که وادهورستیا نامیدند، مجدداً طبقه بندی کردند. هیپسلوسپینوس در طول دوران والانجینین، حدود ۱۴۰ میلیون سال پیش زندگی می کرد. [ ۲] [ ۳] هیپسلوسپینوس که هم عصر باریلیوم بود ( که زمانی تصور می شد گونه ای از ایگوانودون است ) ، یک ایگوانودنتی با ساختار سبک بود که طول آن ۶ متر تخمین زده می شود. [ ۴] گونه فیتون از خاک رس موجود در وادهورست مربوط به دوره کرتاسه زیرین در سن والانجینین در ساسکس شرقی کشف شد. [ ۵] فسیل های اسپانیایی نیز ممکن است مربوط به آن باشد. نورمن ( ۲۰۰۴ ) در نوشت که سه اسکلت جزئی برای این گونه شناخته شده است، اما مطمئناً این یک اشتباه است. [ ۶]
هیپسلوسپینوس بر اساس خصوصیات مهره ای و لگنی، اندازه و ساختار از باریلیوم جدا می شود. [ ۴] به عنوان مثال، باریلیوم قوی تر از هیپسلوسپینوس بوده، با مهره های بزرگ کمپتوزاروس مانند دارای خارهای عصبی کوتاه، در حالی که هیپسلوسپینوس به خاطر «خارهای عصبی بلند، باریک و با شیب تند» شناخته می شود. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر ماه مه ۲۰۱۰ فسیل هایی از هیپسلوسپینوس توسط دیوید نورمن به عنوان یک گونه جداگانه طبقه بندی شدند، از جمله هولوتایپ "BMNH R1635"، متشکل از یک ایلیم سمت چپ، یک استخوان خاجی، مهره های دم و دندان.
نام اصلی آن از واژه یونانی هیپسلوس به معنی بالا و واژه لاتین اسپینا به معنی خار گرفته شده است که به ستون مهره های بلند این گونه اشاره دارد. بعداً در همان سال، گروه دومی از دانشمندان به طور مستقل فیتون ( که همان هیپسلوسپینوس بود ) را به یک گونه جدید که وادهورستیا نامیدند، مجدداً طبقه بندی کردند. هیپسلوسپینوس در طول دوران والانجینین، حدود ۱۴۰ میلیون سال پیش زندگی می کرد. [ ۲] [ ۳] هیپسلوسپینوس که هم عصر باریلیوم بود ( که زمانی تصور می شد گونه ای از ایگوانودون است ) ، یک ایگوانودنتی با ساختار سبک بود که طول آن ۶ متر تخمین زده می شود. [ ۴] گونه فیتون از خاک رس موجود در وادهورست مربوط به دوره کرتاسه زیرین در سن والانجینین در ساسکس شرقی کشف شد. [ ۵] فسیل های اسپانیایی نیز ممکن است مربوط به آن باشد. نورمن ( ۲۰۰۴ ) در نوشت که سه اسکلت جزئی برای این گونه شناخته شده است، اما مطمئناً این یک اشتباه است. [ ۶]
هیپسلوسپینوس بر اساس خصوصیات مهره ای و لگنی، اندازه و ساختار از باریلیوم جدا می شود. [ ۴] به عنوان مثال، باریلیوم قوی تر از هیپسلوسپینوس بوده، با مهره های بزرگ کمپتوزاروس مانند دارای خارهای عصبی کوتاه، در حالی که هیپسلوسپینوس به خاطر «خارهای عصبی بلند، باریک و با شیب تند» شناخته می شود. [ ۵]
wiki: هیپسلوسپینوس