هینتس والتر

دانشنامه آزاد فارسی

هینْتْس، والْتِرْ (۱۹۰۶ـ۱۹۹۲)(Hinz, Walther)
هینْتْس والْتِرْ
ایران شناس آلمانی. در دانشگاه های اشتوتگارت، لایپزیگ، مونیخ و پاریس درس خواند (۱۹۲۱ـ۱۹۳۰) و از دانشگاه لایپزیگ دانشنامۀ دکتری خاورشناسی گرفت (۱۹۳۰). استاد دانشگاه های لایپزیگ (۱۹۳۰ـ۱۹۳۴)، برلین (۱۹۳۴)، گوتینگن (۱۹۳۸)، معاون وابستۀ نظامی سفارت آلمان در استانبول (۱۹۳۴ـ۱۹۴۵) و استاد زبان شناسی و فقه اللغۀ ایرانی در دانشگاه گوتینگن (از ۱۹۵۷) بود. برای پژوهش در تاریخ و تمدن و زبان شناسی ایران قدیم، چندبار به ایران سفر کرد. در زبان های فارسی، عربی، ترکی و زبان های قدیم چون ایلامی، فرس هخامنشی، فارسی میانه، بابلی، یونانی و لاتینی مهارت داشت. از آثارش: تشکیل دولت ملی در ایران (برلین، ۱۹۳۶) که به فارسی ترجمه شده است (تهران، ۱۳۴۶ش)؛ سیاست و فرهنگ ایران از زمان کوروش تا زمان رضاشاه (۱۹۳۸)؛ فرهنگ باستانی ایران (۱۹۴۲)؛ ترجمۀ کتاب در دربار شاهنشاه ایران کمپفر از لاتین به آلمانی (۱۹۴۰)؛ راهنمای زبان فارسی به آلمانی (برلین، ۱۹۶۳)؛ فرهنگ ایلامی در دو جلد (۱۹۸۷)؛ چاپ رسالۀ فلکیۀ عبدالله بن محمد بن کیا مازندرانی در سیاق و دفترداری (۱۹۵۲).

پیشنهاد کاربران

بپرس