هیقعه

لغت نامه دهخدا

( هیقعة ) هیقعة. [ هََ ق َ ع َ ] ( ع اِ صوت ) آواز رسیدن شمشیربر جای و حکایت آن آواز. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). بانگ زخم شمشیر. ( مهذب الاسماء ). || ( مص ) زدن چیز خشک بر چیزی خشک یا زدن آهن از بالا تا آواز برآید. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).

پیشنهاد کاربران

بپرس