هیط. [ هََ ] ( ع مص ) بانگ و فریاد کردن. || ( اِ ) فریاد. || بدی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). مازال فی هیط؛ ای ضجاج و شر و جلبه. ( اقرب الموارد ). || شورش و اضطراب. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). رجوع به هیاط شود.
