هیسپائوسین

هیسپائوسین فردی با تبار /ایرانی بود، نام هیسپائوسینس یک نام یونانی شده با منشأ فارسی که احتمالاً از vispa - čanah در فارسی باستان ( «کسی که از همه قدردانی می کند» ) گرفته شده است. از جمله پلینی مورخ قرن اول میلادی و همچنین دیگور، بلینیوس و آلتهایم» «که با توجه به نحوه نگارش نام اش در زبان یونانی و با عنایت به این که همه ی مورخان این پادشاه را ایرانی می دانند و مردم میسان نیز در اصل ایرانی بوده اند، از این رو ممکن است، او از قبیله ایرانی بوده و نام او شاید حصباوی باشد. » که بعد از پدر هیسپائوسین، ساگدودوناکوس، نامی که در میان شاهان هخامنشی نیز وجود دارد ( سغدیانه ) او به حکومت فرترکه ها در پارس خدمت می کرد، که توانسته بودند به مدت سه دهه مستقل از امپراتوری سلوکی سلطنت کنند و حتی برای مدت کوتاهی منطقه خاراسن را تصرف کنند. فرمانروای سلوکی آنتیوخوس چهارم سرانجام توانست تسلط خود را بر پارس و خاراسن دوباره برقرار کند و ژنرال خود نومنیوس را به عنوان فرماندار خاراسن منصوب کرد.
پایتخت خاراسن، الکساندریا، توسط حاکم مقدونی، اسکندر، با هدف استفاده از شهر به عنوان یک بندر تجاری پیشرو برای پایتخت شرقی اش، بابل، تأسیس شد. با این حال، شهر هرگز انتظارات را برآورده نکرد و در اواسط قرن سوم پ. م توسط سیل ویران شد. تا زمان سلطنت آنتیوخوس چهارم اپیفانس شهر ویران بود تا این که او شهر را باسازی کرد و نام آنتیوخیا را برآن نهاد. پس از بازسازی کامل شهر در سال ۱۶۶/۵ پ. م، آنتیوخوس، هیسپائوسین را به عنوان فرماندار ( اپارخ ) آنتیوخیا و اطراف آن منصوب کرد.