هیستوگرام تصویر ( به انگلیسی: image histogram ) یا بافت نگاشت تصویر[ نیازمند منبع] ، نوعی بافت نگاشت است که به عنوان یک بازنمایش گرافیکی از توزیع تُنال در یک تصویر دیجیتال عمل می کند. [ ۱] تعداد پیکسل ها را برای هر مقدار تنال رسم می کند. با نگاه کردن به بافت نگاشت برای یک تصویر خاص، بیننده قادر خواهد بود کل توزیع تنال را در یک نگاه قضاوت کند.
بافت نگاشت تصویر در بسیاری از خدمات نوین وجود دارد. عکاسان می توانند از آن ها به عنوان کمکی برای نشان دادن توزیع تُن های گرفته شده و اینکه آیا جزئیات تصویر به خاطر نقاط برجسته یا سایه های سیاه شده از بین رفته است، استفاده کنند. [ ۲] این در هنگام استفاده از فرمت تصویر خام کمتر مفید است، زیرا محدوده دینامیکی تصویر نمایش داده شده ممکن است فقط تقریبی به مقدار موجود در فایل خام باشد. [ ۳]
محور افقی نمودار تغییرات تُنال را نشان می دهد، در حالی که محور عمودی تعداد کل پیکسل ها را در آن تُن خاص نشان می دهد. [ ۱]
سمت چپ محور افقی نمایانگر نواحی تیره، وسط نشان دهنده مقادیر تُن میانی و سمت راست نمایانگر مناطق روشن است. محور عمودی نشان دهنده اندازه ناحیه ( تعداد کل پیکسل ها ) است که در هر یک از این مناطق گرفته شده است.
بنابراین، بافت نگاشت برای یک تصویر بسیار تاریک، بیشتر نقاط داده خود را در سمت چپ و مرکز نمودار خواهد داشت.
برعکس، بافت نگاشت برای یک تصویر بسیار روشن با مناطق تاریک و/یا سایه های کم، بیشتر نقاط داده اش را در سمت راست و مرکز نمودار خواهد داشت.
ویرایشگرهای تصویر معمولاً یک بافت نگاشت از تصویر در حال ویرایش ایجاد می کنند. بافت نگاشت تعداد پیکسل های تصویر ( محور عمودی ) را با روشنایی یا مقدار تُنال خاص ( محور افقی ) ترسیم می کند. الگوریتم های موجود در ویرایشگر دیجیتال به کاربر این امکان را می دهند که مقدار روشنایی هر پیکسل را به صورت دیداری تنظیم کند و نتایج را به صورت پویا با انجام تنظیمات نمایش دهد. یکسان سازی بافت نگاشت یک نمونه محبوب از این الگوریتم ها است؛ بنابراین می توان در روشنایی و کنتراست تصویر بهبودهایی به دست آورد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبافت نگاشت تصویر در بسیاری از خدمات نوین وجود دارد. عکاسان می توانند از آن ها به عنوان کمکی برای نشان دادن توزیع تُن های گرفته شده و اینکه آیا جزئیات تصویر به خاطر نقاط برجسته یا سایه های سیاه شده از بین رفته است، استفاده کنند. [ ۲] این در هنگام استفاده از فرمت تصویر خام کمتر مفید است، زیرا محدوده دینامیکی تصویر نمایش داده شده ممکن است فقط تقریبی به مقدار موجود در فایل خام باشد. [ ۳]
محور افقی نمودار تغییرات تُنال را نشان می دهد، در حالی که محور عمودی تعداد کل پیکسل ها را در آن تُن خاص نشان می دهد. [ ۱]
سمت چپ محور افقی نمایانگر نواحی تیره، وسط نشان دهنده مقادیر تُن میانی و سمت راست نمایانگر مناطق روشن است. محور عمودی نشان دهنده اندازه ناحیه ( تعداد کل پیکسل ها ) است که در هر یک از این مناطق گرفته شده است.
بنابراین، بافت نگاشت برای یک تصویر بسیار تاریک، بیشتر نقاط داده خود را در سمت چپ و مرکز نمودار خواهد داشت.
برعکس، بافت نگاشت برای یک تصویر بسیار روشن با مناطق تاریک و/یا سایه های کم، بیشتر نقاط داده اش را در سمت راست و مرکز نمودار خواهد داشت.
ویرایشگرهای تصویر معمولاً یک بافت نگاشت از تصویر در حال ویرایش ایجاد می کنند. بافت نگاشت تعداد پیکسل های تصویر ( محور عمودی ) را با روشنایی یا مقدار تُنال خاص ( محور افقی ) ترسیم می کند. الگوریتم های موجود در ویرایشگر دیجیتال به کاربر این امکان را می دهند که مقدار روشنایی هر پیکسل را به صورت دیداری تنظیم کند و نتایج را به صورت پویا با انجام تنظیمات نمایش دهد. یکسان سازی بافت نگاشت یک نمونه محبوب از این الگوریتم ها است؛ بنابراین می توان در روشنایی و کنتراست تصویر بهبودهایی به دست آورد.
wiki: هیستوگرام تصویر