لغت نامه دهخدا
هیس هیس. [ هََ س ِ هََ س ِ ] ( ع اِ فعل ) کلمه ای است که وقت امکان و برانگیختن بر کاری گویند. ( منتهی الارب ). کلمه ای است که به انسان گفته میشود وقت امکان امری و برانگیختن و تحریض بر کاری و گویند در هنگام چپاول کردن و تاراج نمودن گفته میشود وقتی که قریه ای یا قبیله ای مورد تاراج قرار گیرد و هیچ کس از آنان باقی نماند. ( از اقرب الموارد ). فرهنگ فارسی
کلمه ایست که وقت انکار و بر انگیختن بر کاری گویند کلمه ایست که بانسان گفته میشود وقت امکان امری و بر انگیختن و تحریض بر کاری و گویند در هنگام چپاول کردن و تاراج نمودن گفته میشود وقتی که قریه یا قبیله مورد تاراج قرار گیرد و هیچکس از آنان باقی نماند 