هیرو اُنُدا ( به انگلیسی: Hiroo Onoda ) ( ۱۹ مارس ۱۹۲۲ – ۱۶ ژانویه ۲۰۱۴ ) ستوان دوم ژاپنی بود که در واحد اطلاعات ارتش امپراتوری ژاپن کار می کرد . او برای مأموریت جاسوسی از نیروهای آمریکایی در سال ۱۹۴۴ و در جنگ جهانی دوم به فیلیپین فرستاده شد. و حدود ۲۹ سال پس از پایان جنگ با پنهان شدن در جنگل کار خود را ادامه داد. در مارس سال ۱۹۷۴ پس از ملاقات با افسر فرمانده سابق خود از مخفی گاهش خارج شد و به ژاپن بازگشت.
... [مشاهده متن کامل]
اُنُدا بعد از گذراندن دورهٔ افسری در دسامبر ۱۹۴۴ به جزیره ای دورافتاده در لوبانگ فیلیپین اعزام شد. هنگ اعزامی وظیفه حفاظت از یک جزیره که یک منطقهٔ استراتژیک به شمار می رفت را داشت. مدتی بعد، در ششم ماه اوت سال ۱۹۴۵میلادی، بمب اتمی در شهر «هیروشیما» منفجر شد. سه چهارم شهر ویران شد و حدود هشتاد هزار نفر جان خود را از دست دادند. چهار روز بعد، شهر «ناگازاکی» هم به وسیلهٔ یک بمب اتمی دیگر ویران شد و در چهاردهم اوت همان سال ژاپن تسلیم شد و جنگ جهانی دوم خاتمه یافت.
ولی در سراسر اقیانوس اطلس در جزایر کوچک و دورافتاده دسته هایی از سربازان ژاپنی بدون اطلاع از خاتمه جنگ به مبارزه خود ادامه می دادند. جزیره که یک منطقهٔ استراتژیک به شمار می رفت به وسیله نیروهای متفقین فتح شد و اُنُدا به همراه عده ای باقی مانده در دسته های سه یا چهار نفری به جنگل ها پناه بردند. او ۲۹ سال دیگر برای کشورش در جنگ جهانی دوم جنگید. اکثر این گروه های چریکی توسط نیروهای متفقین دستگیرشده و به قتل رسیدند. دستهٔ اُنُدا متشکل از سه سرباز ( یوایچی اکاتسو، سیوچی شیمادا و کینشیچی کونزوکا ) به همراه خودش بود. این دسته، با عقب کشیدن به عمق جنگل ها و به کمک میوه های جنگلی با موفقیت زنده مانده بودند.
او با دقت از مهماتش که روبه کاهش بود نگهداری می کرد، غذای او در این مدت موز و نارگیل بود، گاهی پرنده ای را به دام می انداخت ولی گرسنگی بخش دائمی زندگی او بود.
طی اولین سال های اقامتش در جنگل او با دیگر چریک های ژاپنی در تماس بود، ولی رفیقانش یکی یکی یا تسلیم شدند یا مردند و برخی از آن ها هم خودکشی کردند. در پنج سال بعد آن ها بدون اطلاع از پایان جنگ همچنان از مواضع خود دفاع می کردند. در این میان آکاسو ( یکی از سربازان ) تصمیم به فرار گرفت و کمپ را ترک کرد و به دلیل آنکه در جهت یابی مهارت کافی نداشت شش ماه را در جنگل ها آواره بود تا بالاخره خود را به سواحل رساند، بعد از این جریان اُنُدا گروه را به عمق بیشتری از جنگل برد چراکه بیم داشت سرباز فراری دستگیر شود و در نتیجه محل کمپ را لو بدهد.
... [مشاهده متن کامل]
اُنُدا بعد از گذراندن دورهٔ افسری در دسامبر ۱۹۴۴ به جزیره ای دورافتاده در لوبانگ فیلیپین اعزام شد. هنگ اعزامی وظیفه حفاظت از یک جزیره که یک منطقهٔ استراتژیک به شمار می رفت را داشت. مدتی بعد، در ششم ماه اوت سال ۱۹۴۵میلادی، بمب اتمی در شهر «هیروشیما» منفجر شد. سه چهارم شهر ویران شد و حدود هشتاد هزار نفر جان خود را از دست دادند. چهار روز بعد، شهر «ناگازاکی» هم به وسیلهٔ یک بمب اتمی دیگر ویران شد و در چهاردهم اوت همان سال ژاپن تسلیم شد و جنگ جهانی دوم خاتمه یافت.
ولی در سراسر اقیانوس اطلس در جزایر کوچک و دورافتاده دسته هایی از سربازان ژاپنی بدون اطلاع از خاتمه جنگ به مبارزه خود ادامه می دادند. جزیره که یک منطقهٔ استراتژیک به شمار می رفت به وسیله نیروهای متفقین فتح شد و اُنُدا به همراه عده ای باقی مانده در دسته های سه یا چهار نفری به جنگل ها پناه بردند. او ۲۹ سال دیگر برای کشورش در جنگ جهانی دوم جنگید. اکثر این گروه های چریکی توسط نیروهای متفقین دستگیرشده و به قتل رسیدند. دستهٔ اُنُدا متشکل از سه سرباز ( یوایچی اکاتسو، سیوچی شیمادا و کینشیچی کونزوکا ) به همراه خودش بود. این دسته، با عقب کشیدن به عمق جنگل ها و به کمک میوه های جنگلی با موفقیت زنده مانده بودند.
او با دقت از مهماتش که روبه کاهش بود نگهداری می کرد، غذای او در این مدت موز و نارگیل بود، گاهی پرنده ای را به دام می انداخت ولی گرسنگی بخش دائمی زندگی او بود.
طی اولین سال های اقامتش در جنگل او با دیگر چریک های ژاپنی در تماس بود، ولی رفیقانش یکی یکی یا تسلیم شدند یا مردند و برخی از آن ها هم خودکشی کردند. در پنج سال بعد آن ها بدون اطلاع از پایان جنگ همچنان از مواضع خود دفاع می کردند. در این میان آکاسو ( یکی از سربازان ) تصمیم به فرار گرفت و کمپ را ترک کرد و به دلیل آنکه در جهت یابی مهارت کافی نداشت شش ماه را در جنگل ها آواره بود تا بالاخره خود را به سواحل رساند، بعد از این جریان اُنُدا گروه را به عمق بیشتری از جنگل برد چراکه بیم داشت سرباز فراری دستگیر شود و در نتیجه محل کمپ را لو بدهد.
