هیاط و میاط. [ طُ ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) اضطراب و رفت و آمد. هم فی هیاط ومیاط؛ أی اضطراب و مجی و ذهاب. ( اقرب الموارد ). - عام هیاط میاط ؛ سال قحط که در او فتنه و فساد برپا شود. ( یادداشت مرحوم دهخدا ).
فرهنگ فارسی
اضطراب و رفت و آمد عام هیاط میاط سال قحط که در اوفتد و فساد بر پا شود
