هگزاکورد

دانشنامه آزاد فارسی

هِگْزاکورد (hexachord)
هِگْزاکورد
در موسیقی، گروهی تشکیل شده از شش نت جداگانه، نه آکورد به معنای حقیقی کلمه. هگزاکورد در قرن ۱۱م به منزلۀ روشی برای نت خوانی آوازی ارائه شد، و شامل یک رشته هگزاکوردهای گام مانند هم پوشاننده بود که حیطۀ نت ها را به تمامی دربر داشت. این اصطلاح را در قرن ۲۰، آهنگ سازانی که از نظام دوازده نغمه ای یا دودکافونیک استفاده می کردند، به خصوص آرنولد شونبرگو آنتون وبرن، از نو تعریف کردند، و معنای جدید آن نیمی از یک ردیف دوازده نغمه ای (دودکافونیک) بود که تغییرات ساختاری بیشتری را ممکن می ساخت.

پیشنهاد کاربران

بپرس