هکف

لغت نامه دهخدا

هکف. [ هََ ک َ ] ( ع مص ) شتابی کردن در رفتن یا دویدن. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).

(هَ کَ ) (ص . ) بیهوده ، بی فایده .

/hekef/ بخواب – امر خوابیدن از روی تحکم

اصطلاح کاربردی برای اتومبیل هایی که کند و دیر شتاب می گیرند