هکعه

لغت نامه دهخدا

( هکعة ) هکعة. [ هَُ ک َ ع َ ] ( ع ص ) گول. ( منتهی الارب ). احمق. ( اقرب الموارد ).

هکعة. [ هََ ک ِ ع َ ] ( ع ص ) ناقه فروهشته از شدت آزمندی گشن. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس