هپبورن آدری. هِپْبورن، آدْری (۱۹۲۹ـ۱۹۹۳)(Hepburn, Audrey)
هِپْبورن، آدْری
(نام اصلی: آدری هپبورن ـ راستون) بازیگر انگلیسی. اغلب در نقش دختران معصوم و بی آلایش بازی می کرد. سبک تازه اش با سبک بازیگری بیشتر ستارگان زن سینما در دهۀ ۱۹۵۰ تفاوت داشت. کارش را در اوایل دهۀ ۱۹۵۰ با نقش های کوچکی در فیلم های انگلیسی آغاز کرد و چیزی نگذشت که با بازی در نقش اصلی فیلم تعطیلات در رم (۱۹۵۱) از ستارگان هالیوود شد و برای همین نقش جایزۀ اسکار دریافت کرد. فانی فیس (صورت بانمک) (۱۹۵۷) و بانوی زیبای من (۱۹۶۴) از دیگر فیلم هایی است که او در آن ها درخشید. آغاز موفقیت او هنگامی بود که کولِت، رمان نویس فرانسوی، اصرار کرد تا هپبورن در نمایش اقتباسی از رمان ژی ژی، در برادوی بازی کند؛ و این به ایفای نقشِ اول در تعطیلات در رم و چندین فیلم دیگر در دهه های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ انجامید که بیشتر کمدی بودند، ازجمله سابرینا (۱۹۵۴)، معما (۱۹۶۳)، و نقش هالی گولایتلی عجیب وغریب و آشوبگر در فیلم تلخ و شیرینِ صبحانه در تیفانی (۱۹۶۱)؛ همچنین در نقش ناتاشا در جنگ و صلح (۱۹۵۶) و نو راهبۀ شکاک در داستان راهبه (۱۹۵۹) بازی کرد. آدری هپبورن در بروکسل، بلژیک، در خانواده ای آنگلو ـ هلندی به دنیا آمد. در آغاز جنگ جهانی دوم با مادرش در آرنم گرفتار شد و سال های جنگ را به دشواری در آن جا گذراند. بعدها در جُنگ های شادی، نمایش های کوتاه همراه با رقص و آواز و فکاهه، در غرب لندن ظاهر شد و نقش های کوتاهی را در چندین فیلم انگلیسی بازی کرد. آدری هپبورن نقش اصلی فیلم خاطرات آن فرانک (۱۹۵۹) را قبول نکرد، چون معتقد بود که به سبب خاطراتش از اشغال هلند، این کار برایش بسیار دشوار است. از دیگر فیلم های اوست: تا تاریکی صبر کن (۱۹۶۸) و رابین و ماریَن (۱۹۷۶)؛ همیشه (۱۹۸۸) نیز آخرین فیلمش است. آدری هپبورن در اواخر عمر سفیر ویژۀ سازمان ملل بود و در ۱۹۹۲ از سومالی دیدار کرد.
هِپْبورن، آدْری
(نام اصلی: آدری هپبورن ـ راستون) بازیگر انگلیسی. اغلب در نقش دختران معصوم و بی آلایش بازی می کرد. سبک تازه اش با سبک بازیگری بیشتر ستارگان زن سینما در دهۀ ۱۹۵۰ تفاوت داشت. کارش را در اوایل دهۀ ۱۹۵۰ با نقش های کوچکی در فیلم های انگلیسی آغاز کرد و چیزی نگذشت که با بازی در نقش اصلی فیلم تعطیلات در رم (۱۹۵۱) از ستارگان هالیوود شد و برای همین نقش جایزۀ اسکار دریافت کرد. فانی فیس (صورت بانمک) (۱۹۵۷) و بانوی زیبای من (۱۹۶۴) از دیگر فیلم هایی است که او در آن ها درخشید. آغاز موفقیت او هنگامی بود که کولِت، رمان نویس فرانسوی، اصرار کرد تا هپبورن در نمایش اقتباسی از رمان ژی ژی، در برادوی بازی کند؛ و این به ایفای نقشِ اول در تعطیلات در رم و چندین فیلم دیگر در دهه های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ انجامید که بیشتر کمدی بودند، ازجمله سابرینا (۱۹۵۴)، معما (۱۹۶۳)، و نقش هالی گولایتلی عجیب وغریب و آشوبگر در فیلم تلخ و شیرینِ صبحانه در تیفانی (۱۹۶۱)؛ همچنین در نقش ناتاشا در جنگ و صلح (۱۹۵۶) و نو راهبۀ شکاک در داستان راهبه (۱۹۵۹) بازی کرد. آدری هپبورن در بروکسل، بلژیک، در خانواده ای آنگلو ـ هلندی به دنیا آمد. در آغاز جنگ جهانی دوم با مادرش در آرنم گرفتار شد و سال های جنگ را به دشواری در آن جا گذراند. بعدها در جُنگ های شادی، نمایش های کوتاه همراه با رقص و آواز و فکاهه، در غرب لندن ظاهر شد و نقش های کوتاهی را در چندین فیلم انگلیسی بازی کرد. آدری هپبورن نقش اصلی فیلم خاطرات آن فرانک (۱۹۵۹) را قبول نکرد، چون معتقد بود که به سبب خاطراتش از اشغال هلند، این کار برایش بسیار دشوار است. از دیگر فیلم های اوست: تا تاریکی صبر کن (۱۹۶۸) و رابین و ماریَن (۱۹۷۶)؛ همیشه (۱۹۸۸) نیز آخرین فیلمش است. آدری هپبورن در اواخر عمر سفیر ویژۀ سازمان ملل بود و در ۱۹۹۲ از سومالی دیدار کرد.
wikijoo: هپبورن،_آدری_(۱۹۲۹ـ۱۹۹۳)