هویْل، فِرِد (۱۹۱۵ـ۲۰۰۱)(Hoyle, Fred)
هویْل، فِرِد
(نام کامل: هویل فردریک) اخــترشناس، کیهــان شـناس، و نــــویــســندۀ انگــلیسی. پژوهــش هایش بیشتر در زمینۀ ساختار درونی و تحول ستاره ها بود. در ۱۹۴۸، با هرمان باندیو تامــس گولد، نظریۀ حالت پایای عالم را عرضه کرد. در ۱۹۵۷، با همکاری ویلیام فاولر، نشان داد که عناصر سنگین تر از هیدروژن و هلیومممکن است با واکنش های هسته ایدرون ستاره ها ساخته شوند. نظر هویل و فاولر این است که همۀ عناصر با استفاده از هیدروژن و گداخت های پیاپی قابل تولیدند. وقتی گاز به دمای فوق العاده زیاد برسد، هیدروژن به هلیوم و نئون تبدیل می شود، هسته های این عناصر با برهم کُنش ذراتی را پدید می آورند که با به هم پیوستن هسته های عناصر جدید را می سازند. در ۱۹۶۴ هویل نظریۀ جدیدی برای گرانشمطرح کرد. براساس این نظریه، ماده در فضا یکنواخت توزیع نشده است، بلکه به صورت مجموعه های خودگرانشیدرآمده است. قطر این مجموعه ها ممکن است از چند کیلومتر تا ۱میلیون سال نوری متغیّر باشد. این مجموعه های خودگرانشی، که از ابرهای هیدروژن شکل گرفته اند، ازنظر چگالیبسیار با هم متفاوت اند. همچنین، بیان کرد که حیات از باکتری ها و ویروس های موجود در ابرهای گازی فضا منشأ گرفته است، و سپس، همراه با دنباله دارهای گذرنده به زمین آمده است. هویل در بینگلی، یورکشر، زاده شد و در دانشگاه کیمبریج درس خواند. در دوران فعالیت دانشگاهی اش، در ابتدا استادیار، و سپس، از ۱۹۵۸ تا ۱۹۷۳، استاد اخترشناسی کیمبریج بود. از ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۶، در رصدخانۀ مانت پالومارکالیفرنیانیز فعالیت می کرد. از ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۳، سرپرست مؤسسۀ اخترشناسی نظری کیمبریجبود و در تأسیس آن نیز نقش تأثیرگذاری داشت. همچنین در دانشگاه های مختلف انگلستان و امریکا، در مقام استاد مهمان، صاحب کرسی بود. در ۱۹۵۷، به عضویت انجمن سلطنتیبرگزیده شد. طرح داستان های علمی ـ تخیلی او در آیندۀ نزدیک واقع می شوند. اولین آن ها سیارۀ پنجم(۱۹۶۳) بود که با همکاری پسرش، جفری هویل(۱۹۴۲ـ ) آن را نگاشت. نخستین رمان علمی ـ تخیلی اش ابر سیاه(۱۹۵۷) بود. همچنین، چندین کتاب علمی عامه فهم تألیف کرد. یکی از آثار او در زمینۀ تحول ستارگان، با عنوان مرزهای اخترشناسی(۱۹۵۵) منتشر شده است.
هویْل، فِرِد
(نام کامل: هویل فردریک) اخــترشناس، کیهــان شـناس، و نــــویــســندۀ انگــلیسی. پژوهــش هایش بیشتر در زمینۀ ساختار درونی و تحول ستاره ها بود. در ۱۹۴۸، با هرمان باندیو تامــس گولد، نظریۀ حالت پایای عالم را عرضه کرد. در ۱۹۵۷، با همکاری ویلیام فاولر، نشان داد که عناصر سنگین تر از هیدروژن و هلیومممکن است با واکنش های هسته ایدرون ستاره ها ساخته شوند. نظر هویل و فاولر این است که همۀ عناصر با استفاده از هیدروژن و گداخت های پیاپی قابل تولیدند. وقتی گاز به دمای فوق العاده زیاد برسد، هیدروژن به هلیوم و نئون تبدیل می شود، هسته های این عناصر با برهم کُنش ذراتی را پدید می آورند که با به هم پیوستن هسته های عناصر جدید را می سازند. در ۱۹۶۴ هویل نظریۀ جدیدی برای گرانشمطرح کرد. براساس این نظریه، ماده در فضا یکنواخت توزیع نشده است، بلکه به صورت مجموعه های خودگرانشیدرآمده است. قطر این مجموعه ها ممکن است از چند کیلومتر تا ۱میلیون سال نوری متغیّر باشد. این مجموعه های خودگرانشی، که از ابرهای هیدروژن شکل گرفته اند، ازنظر چگالیبسیار با هم متفاوت اند. همچنین، بیان کرد که حیات از باکتری ها و ویروس های موجود در ابرهای گازی فضا منشأ گرفته است، و سپس، همراه با دنباله دارهای گذرنده به زمین آمده است. هویل در بینگلی، یورکشر، زاده شد و در دانشگاه کیمبریج درس خواند. در دوران فعالیت دانشگاهی اش، در ابتدا استادیار، و سپس، از ۱۹۵۸ تا ۱۹۷۳، استاد اخترشناسی کیمبریج بود. از ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۶، در رصدخانۀ مانت پالومارکالیفرنیانیز فعالیت می کرد. از ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۳، سرپرست مؤسسۀ اخترشناسی نظری کیمبریجبود و در تأسیس آن نیز نقش تأثیرگذاری داشت. همچنین در دانشگاه های مختلف انگلستان و امریکا، در مقام استاد مهمان، صاحب کرسی بود. در ۱۹۵۷، به عضویت انجمن سلطنتیبرگزیده شد. طرح داستان های علمی ـ تخیلی او در آیندۀ نزدیک واقع می شوند. اولین آن ها سیارۀ پنجم(۱۹۶۳) بود که با همکاری پسرش، جفری هویل(۱۹۴۲ـ ) آن را نگاشت. نخستین رمان علمی ـ تخیلی اش ابر سیاه(۱۹۵۷) بود. همچنین، چندین کتاب علمی عامه فهم تألیف کرد. یکی از آثار او در زمینۀ تحول ستارگان، با عنوان مرزهای اخترشناسی(۱۹۵۵) منتشر شده است.
wikijoo: هویل،_فرد_(۱۹۱۵ـ۲۰۰۱)