[ویکی فقه] جهانی شدن با دگرگون کردن شرایط و تخریب منابع سنتی هویت، فرآیند هویت سازی را در جهان کنونی با مشکل روبه رو کرده و صاحبان هویت های مختلف را به چالش کشانده است. در این عصر، دیگر جامعه و یا سرزمینی خاص، تعیین کننده ی نهاییِ هویت افراد نیست و فرد در یک فضای آکنده از اطلاعات قرار دارد و به طور مداوم با هویت های کاذب و بی اصالت روبه رو است. این امر سبب سردرگمی و باعث به وجود آمدن «بحران هویت» شده است. بدین سان، سؤال اساسی این پژوهش عبارت است از: «راهکار برون رفت از بحران هویتِ ناشی از جهانی شدن چیست؟» در پاسخ به سؤال اصلی پژوهش این فرضیه قابل طرح است که رجوع به دین و هویت سازی بر اساس آموزه های دینی و اسلامی، می تواند از بهترین پاسخ ها به بحران هویتِ ناشی از جهانی شدن باشد. بنابراین هر فرد و جامعه ای که هویت خویش را بر محور و مدار دین تعریف و تفاوت و تمایز خود با دیگران را در هویت دینی جست وجو کند، خواهد توانست در عصر جهانی شدن از تبعات تشویش آور و آشفته ساز جهانی شدن در امان بماند. افراد برای در امان ماندن از تبعات «بحران هویت» باید به طور مداوم هویت خود را بازتولید کنند.
دین، دین داری و هویت دینی در نظریه ها و پژوهش های مختلف همواره مورد توجه بوده است. به نظر می رسد که این امر پذیرفته شده که هویت دینی نقش پررنگی در زندگی مردم دارد. این دیدگاه ریشه در تفکرات و نظریه های جامعه شناسان مختلف از جمله دورکیم، وبر، زیمل و ... داشته است. دین مهم ترین منبع برای هویت و معنابخشی است؛ چراکه به پرسش های بنیادین پاسخ می دهد، به زندگی جهت می بخشد و وحدت اعتقادی ایجاد می کند.
← دیدگاه ساموئل هانتینگتون
هویت: (identity) واژه identity به معنای هویت، ریشه در زبان لاتین دارد و دارای دو معنای اصلی است: ۱- همسانی و یکنواختی مطلق؛ ۲- تمایز که به مرور زمان، سازگاری و تداوم را فرض می گیرد. در واقع هویت به عنوان پدیده ای سیال و چند وجهی، حاصل فرآیند مستمر تاریخی است که تحت تأثیر شرایط محیطی، همواره در حال تغییر است؛ به تعبیر دیگر، هویت همواره و به طور تغییرناپذیری «بین الاذهانی» است و با مفاهیم اجتماعی و سمبل های فرهنگی آمیخته شده و با آنها تفسیر می شود. هویت یک گروه یا ملت، نه یک جوهر ثابت و قطعی است و نه از یک ساختار قطعی برخوردار است، هویت به مثابه چیزی مورد توجه است که همیشه ساخته می شود و می تواند به صورت انتقادی بازسازی شود.
تعریف هویت دینی
هویت دینی: موضوع هویت مذهبی و الگوی آن در ارتباط با هر دینی متفاوت است؛ چراکه هویت مذهبی به ماهیت و تاریخ ادیان، تاریخ جنبش های مذهبی و نوع عقاید دینی مربوط می شود. بنابراین دراندازه گیری هویت مذهبی در هر دین خاص باید به ترجیحات دینی، نوع طبقه بندی فرقه ها، ارزش ها و نگرش های مذهبی هرکدام توجه کرد.
← اقسام هویت دینی
...
دین، دین داری و هویت دینی در نظریه ها و پژوهش های مختلف همواره مورد توجه بوده است. به نظر می رسد که این امر پذیرفته شده که هویت دینی نقش پررنگی در زندگی مردم دارد. این دیدگاه ریشه در تفکرات و نظریه های جامعه شناسان مختلف از جمله دورکیم، وبر، زیمل و ... داشته است. دین مهم ترین منبع برای هویت و معنابخشی است؛ چراکه به پرسش های بنیادین پاسخ می دهد، به زندگی جهت می بخشد و وحدت اعتقادی ایجاد می کند.
← دیدگاه ساموئل هانتینگتون
هویت: (identity) واژه identity به معنای هویت، ریشه در زبان لاتین دارد و دارای دو معنای اصلی است: ۱- همسانی و یکنواختی مطلق؛ ۲- تمایز که به مرور زمان، سازگاری و تداوم را فرض می گیرد. در واقع هویت به عنوان پدیده ای سیال و چند وجهی، حاصل فرآیند مستمر تاریخی است که تحت تأثیر شرایط محیطی، همواره در حال تغییر است؛ به تعبیر دیگر، هویت همواره و به طور تغییرناپذیری «بین الاذهانی» است و با مفاهیم اجتماعی و سمبل های فرهنگی آمیخته شده و با آنها تفسیر می شود. هویت یک گروه یا ملت، نه یک جوهر ثابت و قطعی است و نه از یک ساختار قطعی برخوردار است، هویت به مثابه چیزی مورد توجه است که همیشه ساخته می شود و می تواند به صورت انتقادی بازسازی شود.
تعریف هویت دینی
هویت دینی: موضوع هویت مذهبی و الگوی آن در ارتباط با هر دینی متفاوت است؛ چراکه هویت مذهبی به ماهیت و تاریخ ادیان، تاریخ جنبش های مذهبی و نوع عقاید دینی مربوط می شود. بنابراین دراندازه گیری هویت مذهبی در هر دین خاص باید به ترجیحات دینی، نوع طبقه بندی فرقه ها، ارزش ها و نگرش های مذهبی هرکدام توجه کرد.
← اقسام هویت دینی
...
wikifeqh: هویت سازی_دینی_و_جهانی شدن