[ویکی نور] هویت تشیع، ترجمه فارسی «هویة التشیع» احمد الوائلی، به قلم ناصر سلمانی ایزدی است.
مترجم در مقدمه اش بر کتاب، رعایت انصاف و عدالت را در بحث پیرامون فرقه های مختلف اسلامی و نسبت های گوناگونی که هریک ممکن است به دیگری اظهار کنند، بسیار مهم دانسته است؛ چراکه گاهی مطالبی را به فرقه ای نسبت می دهند و آن فرقه هم آن مطلب را قبول دارد... اما دردآور و جان سوز جایی است که گاهی عقائدی را به فرقه ای نسبت می دهند که آن فرقه نه تنها آنها را قبول ندارد و از آن دفاع نمی کند، بلکه صریحاً با آن مخالف است و خودش را از آن نسبت ها پاک می داند و هیچ گاه آن را نپذیرفته است، لکن در طول تاریخ متهم به داشتن و قبول آن عقیده شده است و گاهی شدت آن به حدی رسیده است که دیگران آن فرقه را با مشخصه همان عقیده ای می شناسند که خودش منکر و مخالف آن است؛ مثل مسئله تحریف قرآن کریم و الوهیت ائمه(ع) و ناسزاگویی به صحابه و امثال اینها که به عنوان عقائد شیعه در دیدگاه سایر فرقه های اسلامی وجود داشته است و متأسفانه هنوز هم دارد.
سپس به مسئولیت سنگین عالمانی که قدرت دفاع و بیان حقایق مربوط به شیعه را دارند اشاره کرده و شیخ احمد الوائلی را یکی از کسانی می داند که به این امر مهم اقدام کرده و به سهم خودش در روشنگری و تبیین عقائد صحیح شیعه گام مؤثری برداشته است.
مترجم درباره آیات تنها به ذکر نص آنها بسنده کرده است، ولی درباره روایات این گونه عمل نکرده، بلکه پس از نص روایت، ترجمه آن را نیز ذکر نموده است؛ مثل ذکر آیه ولایت بدون ترجمه به همراه نص سخن پیامبر اکرم(ص) با ترجمه و مانند ذکر آیه ابلاغ رسالت بدون ترجمه و پس از آن عبارت کوتاه «ألست أولی بالمؤمنین من أنفسهم»؟ به همراه ترجمه. این نمونه ها حاکی از این است که مترجم بنای بر ذکر ترجمه آیات نداشته است.
سلمانی ایزدی تنها اثر را ترجمه نموده و در جهت اصلاح و تحقیق کتاب اقدامی نفرموده؛ به عنوان نمونه در مواردی که نویسنده در ذکر آدرس به نام باب یا فصل اکتفا کرده، مترجم نیز همین را تکرار کرده است؛ مثلاً: «شرح عقاید صدوق، شیخ مفید، باب غلات» و یا «الصلة بین التصوف و التشیع، فصل غلات»، را بدون ذکر صفحه آورده است. لازم به ذکر است که کلمه «بین» در عبارت مزبور، در ترجمه، به غلط «بنی» ذکر شده است که حتی در صورت اشتباه تایپی باید در صفحه جداگانه ای با عنوان غلط نامه تذکر داده می شد که پژوهشگر به اشتباه نیفتد.
فهرست مطالب ترجمه برخلاف متن اصلی، در ابتدای کتاب آمده است. فهرست منابع در اصل و ترجمه در انتهای کتاب ذکر شده؛ بااین تفاوت که در اصل، 149 اما در ترجمه، 148 منبع شماره شده است.
مترجم در مقدمه اش بر کتاب، رعایت انصاف و عدالت را در بحث پیرامون فرقه های مختلف اسلامی و نسبت های گوناگونی که هریک ممکن است به دیگری اظهار کنند، بسیار مهم دانسته است؛ چراکه گاهی مطالبی را به فرقه ای نسبت می دهند و آن فرقه هم آن مطلب را قبول دارد... اما دردآور و جان سوز جایی است که گاهی عقائدی را به فرقه ای نسبت می دهند که آن فرقه نه تنها آنها را قبول ندارد و از آن دفاع نمی کند، بلکه صریحاً با آن مخالف است و خودش را از آن نسبت ها پاک می داند و هیچ گاه آن را نپذیرفته است، لکن در طول تاریخ متهم به داشتن و قبول آن عقیده شده است و گاهی شدت آن به حدی رسیده است که دیگران آن فرقه را با مشخصه همان عقیده ای می شناسند که خودش منکر و مخالف آن است؛ مثل مسئله تحریف قرآن کریم و الوهیت ائمه(ع) و ناسزاگویی به صحابه و امثال اینها که به عنوان عقائد شیعه در دیدگاه سایر فرقه های اسلامی وجود داشته است و متأسفانه هنوز هم دارد.
سپس به مسئولیت سنگین عالمانی که قدرت دفاع و بیان حقایق مربوط به شیعه را دارند اشاره کرده و شیخ احمد الوائلی را یکی از کسانی می داند که به این امر مهم اقدام کرده و به سهم خودش در روشنگری و تبیین عقائد صحیح شیعه گام مؤثری برداشته است.
مترجم درباره آیات تنها به ذکر نص آنها بسنده کرده است، ولی درباره روایات این گونه عمل نکرده، بلکه پس از نص روایت، ترجمه آن را نیز ذکر نموده است؛ مثل ذکر آیه ولایت بدون ترجمه به همراه نص سخن پیامبر اکرم(ص) با ترجمه و مانند ذکر آیه ابلاغ رسالت بدون ترجمه و پس از آن عبارت کوتاه «ألست أولی بالمؤمنین من أنفسهم»؟ به همراه ترجمه. این نمونه ها حاکی از این است که مترجم بنای بر ذکر ترجمه آیات نداشته است.
سلمانی ایزدی تنها اثر را ترجمه نموده و در جهت اصلاح و تحقیق کتاب اقدامی نفرموده؛ به عنوان نمونه در مواردی که نویسنده در ذکر آدرس به نام باب یا فصل اکتفا کرده، مترجم نیز همین را تکرار کرده است؛ مثلاً: «شرح عقاید صدوق، شیخ مفید، باب غلات» و یا «الصلة بین التصوف و التشیع، فصل غلات»، را بدون ذکر صفحه آورده است. لازم به ذکر است که کلمه «بین» در عبارت مزبور، در ترجمه، به غلط «بنی» ذکر شده است که حتی در صورت اشتباه تایپی باید در صفحه جداگانه ای با عنوان غلط نامه تذکر داده می شد که پژوهشگر به اشتباه نیفتد.
فهرست مطالب ترجمه برخلاف متن اصلی، در ابتدای کتاب آمده است. فهرست منابع در اصل و ترجمه در انتهای کتاب ذکر شده؛ بااین تفاوت که در اصل، 149 اما در ترجمه، 148 منبع شماره شده است.
wikinoor: هویت_تشیع