هوگو کوبلت ( تلفظ ؛ ۲۱ مارس ۱۹۲۵ - ۶ نوامبر ۱۹۶۴[ ۱] ) رکابزن حرفه ای اهل سوئیس بود که در رشتهٔ دوچرخه سواری جاده و پیست فعالیت می کرد. او توانست در سال ۱۹۵۰ برندهٔ جیرو دیتالیا و در سال ۱۹۵۱ برندهٔ تور دو فرانس شود. همچنین پیروزی هایی در مسابقات تعقیبی و شش روزهٔ پیست به دست آورد. او جمعاً ۷۰ پیروزی در دوران فعالیت حرفه ای خود کسب کرد. [ ۲] کوبلت بر اثر تصادف با خودرو کشته شد؛ هرچند که گمان هایی در مورد خودکشی او وجود داشت.
هوگو کوبلت فرزند دو نانوا در زوریخ بود. او با مادر و برادر بزرگش زندگی می کرد. برادرش نان و کیک می پخت و وظیفهٔ هوگو جارو کردن کف و تحویل محصولات با دوچرخه بود. [ ۳] در ۱۷ سالگی نانوایی را ترک کرد و به عنوان شاگرد مکانیک در پیست اورلیکون در همان شهر مشغول به کار شد. نخستین مسابقهٔ کوبلت، یک سربالایی تپه ای ۱۰ کیلومتری بود که در آن برنده شد. این پیروزی، توجه لئو آمبرگ که از رکابزنان مشهور تور دو فرانس بود و نایب قهرمان تور سوئیس شده بود، جلب کرد. با اصرار آمبرگ، کوبلت در مسابقات پیست شرکت کرد و در سال ۱۹۴۵ قهرمان تعقیبی آماتور سوئیس شد. او در سال ۱۹۴۶ حرفه ای شد و برندهٔ مسابقات شش روزهٔ نیویورک و شیکاگو شد. او در سال های ۱۹۴۷ تا ۱۹۵۴ قهرمان مسابقهٔ تعقیبی سوئیس شد. در مسابقات قهرمانی جهان نیز در سال ۱۹۴۷ سوم و در سال های ۱۹۵۱ و ۱۹۵۴ دوم شد.
کوبلت در سال ۱۹۵۰ برندهٔ مسابقات قهرمانی جادهٔ سوئیس شد. همچنین نخستین رکابزن غیر ایتالیایی شد که برندهٔ جیرو دیتالیا شده است. در سال ۱۹۵۱ نیز فائوستو کوپی را شکست داد و برندهٔ جایزه بزرگ ملل شد. مهمترین پیروزی او در همان سال در تور دو فرانس ۱۹۵۱ به دست آمد. کوبلت ابتدا برندهٔ تایم تریل انفرادی مرحلهٔ هفتم شد و خود را تا رتبهٔ سوم رده بندی اصلی بالا کشید. سرعت او به اندازه ای بالا بود که ۱۲ رکابزن به دلیل تجاوز از زمان مجاز، حذف شدند. در مرحلهٔ ۱۱ در فاصلهٔ ۱۳۵ کیلومتری خط پایان فرار کرد و پیشتاز شد. گروه قدرتمندی از سرشناس ترین رکابزنان هم دوره شامل کوپی، جینو بارتالی، لویزون بوبه، فیورنتسو مانی، رافائل ژمینیانی و ژان روبیک او را تعقیب کردند؛ ولی توانست برتری خود را افزایش دهد و با اختلاف بیش از سه دقیقه، برنده شود و فاصلهٔ خود با رهبر مسابقه را به ۳ دقیقه کاهش دهد. این مرحله، یکی از بزرگترین مسابقات تاریخ دوچرخه سواری بود. در دو مرحلهٔ بعد، دوباره کوبلت از صدر دور شد و تا پایان مرحلهٔ ۱۳ عقب ماندگی او به نزدیک ۱۳ دقیقه رسید. عملکرد درخشان بعدی کوبلت در مرحلهٔ ۱۴ نمایش داده شد. با وجود این که چرخش در سربالایی تورماله پنچر شد، توانست به رقابت برگردد و جلوتر از فائوستو کوپی با فاصلهٔ قابل توجهی از سایر رقیبان از خط پایان بگذرد و افزون بر کسب سومین پیروزی مرحله ای خود، پیراهن طلایی را به دست آورد. سپس در مرحلهٔ ۱۶ پیروز شد و برتری خود را افزایش داد؛ به گونه ای که با نفر سوم بیش از ۸ دقیقه فاصله داشت. در مرحلهٔ ۲۰ که کوهستانی بود و به گردنهٔ ایزور ختم می شد، کوبلت سوم شد و برتری خود نسبت به سایر رقیبان را به حدود ۱۰ دقیقه افزایش داد. آخرین نمایش قدرت کوبلت، تایم تریل ۹۷ کیلومتری مرحلهٔ ۲۲ بود. او توانست مسیر را در ۲ ساعت و ۳۹ دقیقه و ۴۵ ثانیه طی کند که نزدیک ۵ دقیقه سریع تر از نفر دوم بود. حتی توانست از بارتالی که ۸ دقیقه پیش از او مسابقهٔ خود را آغاز کرده بود بگذرد. در پایان این مرحله، برتری کوبلت بر ژمینیانی به ۲۲ دقیقه رسید.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهوگو کوبلت فرزند دو نانوا در زوریخ بود. او با مادر و برادر بزرگش زندگی می کرد. برادرش نان و کیک می پخت و وظیفهٔ هوگو جارو کردن کف و تحویل محصولات با دوچرخه بود. [ ۳] در ۱۷ سالگی نانوایی را ترک کرد و به عنوان شاگرد مکانیک در پیست اورلیکون در همان شهر مشغول به کار شد. نخستین مسابقهٔ کوبلت، یک سربالایی تپه ای ۱۰ کیلومتری بود که در آن برنده شد. این پیروزی، توجه لئو آمبرگ که از رکابزنان مشهور تور دو فرانس بود و نایب قهرمان تور سوئیس شده بود، جلب کرد. با اصرار آمبرگ، کوبلت در مسابقات پیست شرکت کرد و در سال ۱۹۴۵ قهرمان تعقیبی آماتور سوئیس شد. او در سال ۱۹۴۶ حرفه ای شد و برندهٔ مسابقات شش روزهٔ نیویورک و شیکاگو شد. او در سال های ۱۹۴۷ تا ۱۹۵۴ قهرمان مسابقهٔ تعقیبی سوئیس شد. در مسابقات قهرمانی جهان نیز در سال ۱۹۴۷ سوم و در سال های ۱۹۵۱ و ۱۹۵۴ دوم شد.
کوبلت در سال ۱۹۵۰ برندهٔ مسابقات قهرمانی جادهٔ سوئیس شد. همچنین نخستین رکابزن غیر ایتالیایی شد که برندهٔ جیرو دیتالیا شده است. در سال ۱۹۵۱ نیز فائوستو کوپی را شکست داد و برندهٔ جایزه بزرگ ملل شد. مهمترین پیروزی او در همان سال در تور دو فرانس ۱۹۵۱ به دست آمد. کوبلت ابتدا برندهٔ تایم تریل انفرادی مرحلهٔ هفتم شد و خود را تا رتبهٔ سوم رده بندی اصلی بالا کشید. سرعت او به اندازه ای بالا بود که ۱۲ رکابزن به دلیل تجاوز از زمان مجاز، حذف شدند. در مرحلهٔ ۱۱ در فاصلهٔ ۱۳۵ کیلومتری خط پایان فرار کرد و پیشتاز شد. گروه قدرتمندی از سرشناس ترین رکابزنان هم دوره شامل کوپی، جینو بارتالی، لویزون بوبه، فیورنتسو مانی، رافائل ژمینیانی و ژان روبیک او را تعقیب کردند؛ ولی توانست برتری خود را افزایش دهد و با اختلاف بیش از سه دقیقه، برنده شود و فاصلهٔ خود با رهبر مسابقه را به ۳ دقیقه کاهش دهد. این مرحله، یکی از بزرگترین مسابقات تاریخ دوچرخه سواری بود. در دو مرحلهٔ بعد، دوباره کوبلت از صدر دور شد و تا پایان مرحلهٔ ۱۳ عقب ماندگی او به نزدیک ۱۳ دقیقه رسید. عملکرد درخشان بعدی کوبلت در مرحلهٔ ۱۴ نمایش داده شد. با وجود این که چرخش در سربالایی تورماله پنچر شد، توانست به رقابت برگردد و جلوتر از فائوستو کوپی با فاصلهٔ قابل توجهی از سایر رقیبان از خط پایان بگذرد و افزون بر کسب سومین پیروزی مرحله ای خود، پیراهن طلایی را به دست آورد. سپس در مرحلهٔ ۱۶ پیروز شد و برتری خود را افزایش داد؛ به گونه ای که با نفر سوم بیش از ۸ دقیقه فاصله داشت. در مرحلهٔ ۲۰ که کوهستانی بود و به گردنهٔ ایزور ختم می شد، کوبلت سوم شد و برتری خود نسبت به سایر رقیبان را به حدود ۱۰ دقیقه افزایش داد. آخرین نمایش قدرت کوبلت، تایم تریل ۹۷ کیلومتری مرحلهٔ ۲۲ بود. او توانست مسیر را در ۲ ساعت و ۳۹ دقیقه و ۴۵ ثانیه طی کند که نزدیک ۵ دقیقه سریع تر از نفر دوم بود. حتی توانست از بارتالی که ۸ دقیقه پیش از او مسابقهٔ خود را آغاز کرده بود بگذرد. در پایان این مرحله، برتری کوبلت بر ژمینیانی به ۲۲ دقیقه رسید.
wiki: هوگو کوبلت