هونْدوراس (Honduras)
نمایی از شهر تگوسیگالپا، پایتخت نمایی از شهر تگوسیگالپا، پایتخت نمایی از شهر تگوسیگالپا، پایتخت موقعیت. جمهوری هوندوراس در امریکای مرکزی و در ساحل دریای کارائیبجا دارد. اقیانوس آرام و اِل سالوادور از جنوب و جنوب شرقی؛ گواتمالا از غرب و شمال غربی؛ و دریای کارائیب از شمال آن را در میان گرفته اند. مساحت این کشور ۱۱۲,۴۰۰ کیلومتر مربع و پایتخت آن شهر تگوسیگالپااست.سیمای طبیعی. غیر از نوار ساحلی دریای کارائیب در شمال و نوار ساحلی اقیانوس آرام در جنوب، دیگر نواحی این کشور را کوه های آندامریکای مرکزی دربر گرفته است. نوار ساحلی دریای کارائیب که درازای آن به ۶۴۰ کیلومتر می رسد، جلگۀ آبرفتی حاصل خیزی است که درّه های ژرف رودخانه های کوکوـ در مرز نیکاراگوا ـ پاتوکا، سیکو، آگوانو اولوآ آن را قطع کرده اند. خطوط ساحلی این قسمت از بریدگی ها و مرداب های ساحلی بسیاری چون لاگونا دِ کاراتاسکاو جزایر و جزیرکهای ساحلی چندی مانند ایزلاس دِ لا باهیاو جزیره های یوتیلا، روآتانو گواناخاتشکیل شده است. ناحیۀ کوهستانی کشور هوندوراس دارای منشأ آتشفشانی است و بخشی از کوه های آند امریکای مرکزی به شمار می آید. کوه هایی چون کوردیرا دِل مرندون، کوردیرا نومبر دِ دیوس، پاتوکا و کوردیرا انتره ریوسو نیز بلندترین نقطۀ کشور، کوه سِلاکبا ارتفاع ۲,۸۵۰ متر، در همین بخش قرار دارند. نوار باریک و پَست ساحلی اقیانوس آرام با درازای ۶۴ کیلومتر در جنوب کشور و در ساحل خلیج فونسِکاقرار دارد و جزیرک تیگرهدر آب های ساحلی، متعلق به این سرزمین است. این کشور به هجده دپارتمان (استان) تقسیم شده و شهرهای مهم آن عبارت اند از تگوسیگالپا، سان پدرو سولا، لالیما، اِل پروگرسو، چولوما، لاسیبا، دانلی، کومایاگوا، و سیگواتپکه. اقلیم هوندوراس مدارگانیاست و ارتفاعات مرکزی آن از شرایط اقلیمی مطلوب تری برخوردارند. میانگین دمای سالانۀ نواحی داخلی کشور ۲۱ درجۀ سانتی گراد است و جلگه های ساحلی گرم تر و مرطوب ترند؛ میانگین دمای سالانۀ آن به ۲۷ درجۀ سانتی گراد می رسد و ماه های آبان تا اردیبهشت فصل خشک و کم باران آن است. میانگین دمای شهر تگوسیگالپا در دی ماه ۱۹ درجۀ سانتی گراد، در تیرماه۲۳.۳ درجۀ سانتی گراد و میانگین بارندگی سالانۀ آن ۱,۶۲۱ میلی متر است. ۴۸ درصد از سطح کشور هوندوراس زیر پوشش گیاهی قرار دارد. نواحی کوهستانی از جنگل های بلوط و کاج پوشیده شده و جلگه ها و نواحی گرم تر و خشک تر، زیر پوشش علف های ساوانایی قرار دارند. مرداب ها و نوار ساحلی را جنگل های نخل و کرنا فراگرفته است و خرس، آهو، میمون، گرگ، کایوت، شیرکوهی، جگوار، پلنگ، انواع خزنده و پرنده و موجودات دریایی حیات وحش آن را تشکیل می دهند.
اقتصاد. حدود ۴۰ درصد از نیروی کار کشور هوندوراس را کشاورزان و دامداران تشکیل داده اند و موز و قهوه عمده ترین محصول صادراتی آن محسوب می شوند. ذرت، حبوبات، برنج، مرکبات، نخل روغن و آناناس از فرآورده های مصرف داخلی این کشورند. بسیاری از مردم هوندوراس از کمبود غذا و سوءتغذیه رنج می برند. این کشور از لحاظ منابع زیرزمینی، به ویژه کانی هایی چون سرب، روی، نقره، طلا، قلع، آهن و زغال، غنی است که البته هنوز استحصال نشده اند. صنایع سبکی چون تولید اثاث منزل، منسوجات، کفش، مواد شیمیایی، سیمان، و نوشابه فعالیت های صنعتی آن را تشکیل می دهند و از ۴میلیون هکتار اراضی جنگلی آن،۷.۵ میلیون متر مکعب چوب برداشت می شود.
حکومت و سیاست. نظام جمهوری چندحزبی با یک مجلس قانون گذاری بر هوندوراس حاکم است. دورۀ ریاست جمهوری آن چهار سال است و ۱۲۸ نمایندۀ کنگرۀ ملی نیز برای چهار سال برگزیده می شوند.
مردم و تاریخ. جمعیت هوندوراس۸,۲۱۵,۳۱۳ نفر است (۲۰۱۱) و تراکم نسبی آن به۷۳ نفر در کیلومتر مربع می رسد. رشد سالانۀ جمعیت این کشور۲.۶ درصد است و مستیسوها ۹۰ درصد از جمعیت آن را تشکیل می دهند. تقریباً ۵۲ درصد از مردم این کشور در شهرها زندگی می کنند و زبان رسمی آنان اسپانیایی است. هوندوراس در روزگار قدیم از مراکز مهم تمدن مایابوده است. کریستف کلمب در ۱۵۰۲ این سرزمین را کشف کرد و اسپانیایی ها در ۱۵۲۲، پس از زد و خوردهای خونین با سرخ پوستان امریکا، نخستین ماندگاه های خود را در آن جا تأسیس کردند. در ۱۸۲۱ از اسپانیا جدا شد و به مکزیک پیوست و در ۱۸۳۱ به استقلال کامل رسید.
نمایی از شهر تگوسیگالپا، پایتخت نمایی از شهر تگوسیگالپا، پایتخت نمایی از شهر تگوسیگالپا، پایتخت موقعیت. جمهوری هوندوراس در امریکای مرکزی و در ساحل دریای کارائیبجا دارد. اقیانوس آرام و اِل سالوادور از جنوب و جنوب شرقی؛ گواتمالا از غرب و شمال غربی؛ و دریای کارائیب از شمال آن را در میان گرفته اند. مساحت این کشور ۱۱۲,۴۰۰ کیلومتر مربع و پایتخت آن شهر تگوسیگالپااست.سیمای طبیعی. غیر از نوار ساحلی دریای کارائیب در شمال و نوار ساحلی اقیانوس آرام در جنوب، دیگر نواحی این کشور را کوه های آندامریکای مرکزی دربر گرفته است. نوار ساحلی دریای کارائیب که درازای آن به ۶۴۰ کیلومتر می رسد، جلگۀ آبرفتی حاصل خیزی است که درّه های ژرف رودخانه های کوکوـ در مرز نیکاراگوا ـ پاتوکا، سیکو، آگوانو اولوآ آن را قطع کرده اند. خطوط ساحلی این قسمت از بریدگی ها و مرداب های ساحلی بسیاری چون لاگونا دِ کاراتاسکاو جزایر و جزیرکهای ساحلی چندی مانند ایزلاس دِ لا باهیاو جزیره های یوتیلا، روآتانو گواناخاتشکیل شده است. ناحیۀ کوهستانی کشور هوندوراس دارای منشأ آتشفشانی است و بخشی از کوه های آند امریکای مرکزی به شمار می آید. کوه هایی چون کوردیرا دِل مرندون، کوردیرا نومبر دِ دیوس، پاتوکا و کوردیرا انتره ریوسو نیز بلندترین نقطۀ کشور، کوه سِلاکبا ارتفاع ۲,۸۵۰ متر، در همین بخش قرار دارند. نوار باریک و پَست ساحلی اقیانوس آرام با درازای ۶۴ کیلومتر در جنوب کشور و در ساحل خلیج فونسِکاقرار دارد و جزیرک تیگرهدر آب های ساحلی، متعلق به این سرزمین است. این کشور به هجده دپارتمان (استان) تقسیم شده و شهرهای مهم آن عبارت اند از تگوسیگالپا، سان پدرو سولا، لالیما، اِل پروگرسو، چولوما، لاسیبا، دانلی، کومایاگوا، و سیگواتپکه. اقلیم هوندوراس مدارگانیاست و ارتفاعات مرکزی آن از شرایط اقلیمی مطلوب تری برخوردارند. میانگین دمای سالانۀ نواحی داخلی کشور ۲۱ درجۀ سانتی گراد است و جلگه های ساحلی گرم تر و مرطوب ترند؛ میانگین دمای سالانۀ آن به ۲۷ درجۀ سانتی گراد می رسد و ماه های آبان تا اردیبهشت فصل خشک و کم باران آن است. میانگین دمای شهر تگوسیگالپا در دی ماه ۱۹ درجۀ سانتی گراد، در تیرماه۲۳.۳ درجۀ سانتی گراد و میانگین بارندگی سالانۀ آن ۱,۶۲۱ میلی متر است. ۴۸ درصد از سطح کشور هوندوراس زیر پوشش گیاهی قرار دارد. نواحی کوهستانی از جنگل های بلوط و کاج پوشیده شده و جلگه ها و نواحی گرم تر و خشک تر، زیر پوشش علف های ساوانایی قرار دارند. مرداب ها و نوار ساحلی را جنگل های نخل و کرنا فراگرفته است و خرس، آهو، میمون، گرگ، کایوت، شیرکوهی، جگوار، پلنگ، انواع خزنده و پرنده و موجودات دریایی حیات وحش آن را تشکیل می دهند.
اقتصاد. حدود ۴۰ درصد از نیروی کار کشور هوندوراس را کشاورزان و دامداران تشکیل داده اند و موز و قهوه عمده ترین محصول صادراتی آن محسوب می شوند. ذرت، حبوبات، برنج، مرکبات، نخل روغن و آناناس از فرآورده های مصرف داخلی این کشورند. بسیاری از مردم هوندوراس از کمبود غذا و سوءتغذیه رنج می برند. این کشور از لحاظ منابع زیرزمینی، به ویژه کانی هایی چون سرب، روی، نقره، طلا، قلع، آهن و زغال، غنی است که البته هنوز استحصال نشده اند. صنایع سبکی چون تولید اثاث منزل، منسوجات، کفش، مواد شیمیایی، سیمان، و نوشابه فعالیت های صنعتی آن را تشکیل می دهند و از ۴میلیون هکتار اراضی جنگلی آن،۷.۵ میلیون متر مکعب چوب برداشت می شود.
حکومت و سیاست. نظام جمهوری چندحزبی با یک مجلس قانون گذاری بر هوندوراس حاکم است. دورۀ ریاست جمهوری آن چهار سال است و ۱۲۸ نمایندۀ کنگرۀ ملی نیز برای چهار سال برگزیده می شوند.
مردم و تاریخ. جمعیت هوندوراس۸,۲۱۵,۳۱۳ نفر است (۲۰۱۱) و تراکم نسبی آن به۷۳ نفر در کیلومتر مربع می رسد. رشد سالانۀ جمعیت این کشور۲.۶ درصد است و مستیسوها ۹۰ درصد از جمعیت آن را تشکیل می دهند. تقریباً ۵۲ درصد از مردم این کشور در شهرها زندگی می کنند و زبان رسمی آنان اسپانیایی است. هوندوراس در روزگار قدیم از مراکز مهم تمدن مایابوده است. کریستف کلمب در ۱۵۰۲ این سرزمین را کشف کرد و اسپانیایی ها در ۱۵۲۲، پس از زد و خوردهای خونین با سرخ پوستان امریکا، نخستین ماندگاه های خود را در آن جا تأسیس کردند. در ۱۸۲۱ از اسپانیا جدا شد و به مکزیک پیوست و در ۱۸۳۱ به استقلال کامل رسید.
wikijoo: هوندوراس