هومل یوهان

دانشنامه آزاد فارسی

هومِل، یوهان (۱۷۷۸ـ۱۸۳۷)(Hummel, Johann)
پیانونواز و آهنگ ساز اتریشی. در ادامۀ راه موتسارت (استاد خود)، ملودی هایی زیبا و جذاب هرچند به نوعی بیش ازحد متقارن و «قالبی» پدید آورد. به محافظه کاری شهرت داشت. علاوه بر آثار مخصوص ساز کلاویه دار، مشتمل بر هفت کنسرتو، آثار کُرال و مجلسی و اپراهایی نیز ساخت. هومِل موسیقی را ابتدا از پدرش، یوزف هوملرهبر ارکستر، تعلیم گرفت که در ۱۷۸۵ در مقام رهبر ارکستر تئاتِر آوف دِر ویدِنبه وین آمده بود. در آن هنگام یوهان دیگر یک پیانونواز درخشان شده بود و موتسارت دو سال به او تعلیم داد. در لندن از موتسیو کلمنتیدرس های بیشتری فراگرفت و تا ۱۷۹۲ در آن شهر ماندگار شد. در ۱۷۹۳ به وین بازگشت و زیرنظر یوهان آلبرشتس برگر، هایدن، و آنتونیو سالیِریبه تحصیل آهنگ سازی پرداخت. در ۱۸۰۳ از روسیه دیدن کرد و از ۱۸۰۴ تا ۱۸۱۱ سرپرست موسیقی دربار شاهزاده استرهازیبود. از ۱۸۱۶ تا ۱۸۱۹ مقام مشابهی در دربار وورتمبرگدر اشتوتگارت داشت و از ۱۸۱۹ تا ۱۸۲۲ را نیز در دربار وایمارگذراند و از ۱۸۳۳ تا پایان عمر در این دربار ماند؛ در این میان برای اجرای کنسرت به گشت های هنری گسترده ای نیز می رفت و اوقات زیادی را در لندن می گذراند. هومل از دوستان بتهوون بود و سه سونات پیانوی آخر شوبرتدر اصل به او تقدیم شد. همسرش، الیزابت روکل(۱۷۹۳ـ۱۸۸۳) خواننده بود. ازجمله آثار اوست: صحنه ای اپراهای بازگشت امپراتور(۱۸۱۴) و ماتیلده فون گوییزه(۱۸۱۰)؛ باله های هلن و پاریس(۱۸۰۷)، نقاشی زنده شده، سافو؛ پانتومیم حلقۀ سحرآمیز(۱۸۱۱)؛ موسیقی صحنه ای برای نمایش نامۀ نیای مادریاثر گریلپارتسِر.

پیشنهاد کاربران

بپرس