هولوکاست در فرانسه به اذیت و آزار، تبعید و نابودی یهودیان و مردم کولی میان سالهای ۱۹۴۰ و ۱۹۴۴ در فرانسه اشغالی، کلانشهر فرانسه ویشی، و در آفریقای شمالی فرانسه تحت کنترل ویشی در جریان جنگ جهانی دوم گفته می شود. این اذیت و آزار، از سال ۱۹۴۰ آغاز شد و با تبعید یهودیان از فرانسه به اردوگاه های کار اجباری نازی ها در آلمان نازی و لهستان اشغالی به اوج خود رسید. اخراج ها و تبعیدها از سال ۱۹۴۲ آغاز شدند و تا ژوئیه ۱۹۴۴ به طول انجامیدند. از ۳۴۰٬۰۰۰ یهودی ساکن کلانشهر فرانسه درون خاک اروپا در سال ۱۹۴۰، بیش از ۷۵٬۰۰۰ نفر به اردوگاه های مرگ تبعید شدند؛ مکان هایی که در آن ها حدود ۷۲٬۵۰۰ نفر کشته شدند. حکومت ویشی و پلیس فرانسه در به صف کشیدن یهودیان شرکت داشتند. [ ۱] اگرچه بیشتر یهودیان اخراج شده جان خود را از دست دادند، اما میزان جان به در بردن جمعیت یهودیان در فرانسه تا ۷۵ درصد بود که یکی از بالاترین میزان های بقا در اروپا به شمار می رفت. [ ۲] [ ۳]
در تابستان سال ۱۹۴۰، حدود ۷۰۰٬۰۰۰ یهودی در سرزمین های تحت حاکمیت فرانسه زندگی می کردند؛ از این تعداد ۴۰۰٬۰۰۰ تن در الجزایر فرانسه، که در آن هنگام بخشی جدایی ناپذیر از فرانسه به شمار می رفت، و در دو ناحیه تونس و مراکش تحت الحمایه فرانسه زندگی می کردند. فرانسه متروپل در دوره میان دوجنگ حدود ۱۵۰٬۰۰۰ نفر شهروند یهودی داشت. [ ۴] همچنین، فرانسه میزبان جمعیت زیادی از یهودیان خارجی بود که از آزار و اذیت در آلمان فرار کرده بودند. تا سال ۱۹۳۹، به دلیل امتناع ایالات متحده و انگلستان از پذیرفتن پناهندگان یهودی دیگر پس از کنفرانس اوین، جمعیت یهودیان آن کشور به ۳۳۰٬۰۰۰ نفر افزایش یافت. پس از اشغال بلژیک و هلند در سال ۱۹۴۰، فرانسه میزبان موج جدیدی از مهاجران یهودی بود و جمعیت یهودیان در بالاترین سطح خود به ۳۴۰٬۰۰۰ نفر رسید. [ ۴]
با اعلام جنگ جهانی دوم، فرانسویان یهودی مانند دیگر هموطنان خود در ارتش فرانسه بسیج شدند و مانند سال ۱۹۱۴ تعداد قابل توجهی از یهودیان خارجی در هنگ های داوطلبان خارجی ارتش نام نویسی کردند. [ ۵] پناهجویان یهودی گریخته از آلمان با عنوان بیگانگان دشمن مورد توقیف قرار گرفتند. به طور کلی، جمعیت یهودیان فرانسه به توانایی فرانسه در دفاع از آنها در برابر اشغالگران اطمینان داشتند، اما برخی، به ویژه از آلزاس و نواحی موزل، از ژوئیه ۱۹۴۰ به بعد به سوی غرب و مناطق اشغال نشده گریختند. [ ۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر تابستان سال ۱۹۴۰، حدود ۷۰۰٬۰۰۰ یهودی در سرزمین های تحت حاکمیت فرانسه زندگی می کردند؛ از این تعداد ۴۰۰٬۰۰۰ تن در الجزایر فرانسه، که در آن هنگام بخشی جدایی ناپذیر از فرانسه به شمار می رفت، و در دو ناحیه تونس و مراکش تحت الحمایه فرانسه زندگی می کردند. فرانسه متروپل در دوره میان دوجنگ حدود ۱۵۰٬۰۰۰ نفر شهروند یهودی داشت. [ ۴] همچنین، فرانسه میزبان جمعیت زیادی از یهودیان خارجی بود که از آزار و اذیت در آلمان فرار کرده بودند. تا سال ۱۹۳۹، به دلیل امتناع ایالات متحده و انگلستان از پذیرفتن پناهندگان یهودی دیگر پس از کنفرانس اوین، جمعیت یهودیان آن کشور به ۳۳۰٬۰۰۰ نفر افزایش یافت. پس از اشغال بلژیک و هلند در سال ۱۹۴۰، فرانسه میزبان موج جدیدی از مهاجران یهودی بود و جمعیت یهودیان در بالاترین سطح خود به ۳۴۰٬۰۰۰ نفر رسید. [ ۴]
با اعلام جنگ جهانی دوم، فرانسویان یهودی مانند دیگر هموطنان خود در ارتش فرانسه بسیج شدند و مانند سال ۱۹۱۴ تعداد قابل توجهی از یهودیان خارجی در هنگ های داوطلبان خارجی ارتش نام نویسی کردند. [ ۵] پناهجویان یهودی گریخته از آلمان با عنوان بیگانگان دشمن مورد توقیف قرار گرفتند. به طور کلی، جمعیت یهودیان فرانسه به توانایی فرانسه در دفاع از آنها در برابر اشغالگران اطمینان داشتند، اما برخی، به ویژه از آلزاس و نواحی موزل، از ژوئیه ۱۹۴۰ به بعد به سوی غرب و مناطق اشغال نشده گریختند. [ ۶]
wiki: هولوکاست در فرانسه