هوفْسْتاتِر، رابرت (۱۹۱۵ـ۱۹۹۰)(Hofstadter, Robert)
متخصص امریکایی فیزیک هسته ای. به سبب تحقیقاتش در زمینۀ پراکندگی الکترون ها در هسته های اتم و مطالعات پیش گامانه اش در زمینۀ ساختار هسته ای و اجزای سازندۀ هسته، پروتون ها و نوترون ها، به جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۶۱ دست یافت. او ثابت کرد که پروتون و نوترون ساختار نقطه ای ندارند، بلکه از شکل و حجم محدودی برخوردارند. همچنین، نشان داد که هسته از بخشی مرکزی با چگالی زیاد، و ناحیه ای پیرامونی با چگالیکمتر تشکیل می شود. شتاب دهندۀ پرانرژی جدید دانشگاه استنفورد در کالیفرنیابا همکاری او ساخته شد. او با این شتاب دهندهنشان داد که پروتون ها و نوترون ها ساختارهای پیچیده ای دارند و نمی توان آن ها را ذرات بنیادیدرنظر گرفت. هوفستاتر در نیویورک زاده شد، و در سیتی کالجو دانشگاه پرینستوندرس خواند. از ۱۹۵۰، در دانشگاه استنفورد مشغول کار بود. در تحقیقات اولیه اش، پراکندگی الکترون ها از هسته های پیچیده ای مثل طلا را بررسی کرد. این پژوهش ها منجر به تصویر دقیقی از چگونگی توزیع بار الکتریکی در هسته ها شد. هوفستاتر و گروه پژوهشی اش رفته رفته هسته های کوچک تر را با الکترون هایی دارای انرژی بیشتر مطالعه کردند. تا ۱۹۶۰، اطلاعات دقیقی از نوترون ها و پروتون ها فراهم شده بود که طرز توزیع فضایی بار الکتریکی و مغناطشرا در این ذرات نشان می داد.
متخصص امریکایی فیزیک هسته ای. به سبب تحقیقاتش در زمینۀ پراکندگی الکترون ها در هسته های اتم و مطالعات پیش گامانه اش در زمینۀ ساختار هسته ای و اجزای سازندۀ هسته، پروتون ها و نوترون ها، به جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۶۱ دست یافت. او ثابت کرد که پروتون و نوترون ساختار نقطه ای ندارند، بلکه از شکل و حجم محدودی برخوردارند. همچنین، نشان داد که هسته از بخشی مرکزی با چگالی زیاد، و ناحیه ای پیرامونی با چگالیکمتر تشکیل می شود. شتاب دهندۀ پرانرژی جدید دانشگاه استنفورد در کالیفرنیابا همکاری او ساخته شد. او با این شتاب دهندهنشان داد که پروتون ها و نوترون ها ساختارهای پیچیده ای دارند و نمی توان آن ها را ذرات بنیادیدرنظر گرفت. هوفستاتر در نیویورک زاده شد، و در سیتی کالجو دانشگاه پرینستوندرس خواند. از ۱۹۵۰، در دانشگاه استنفورد مشغول کار بود. در تحقیقات اولیه اش، پراکندگی الکترون ها از هسته های پیچیده ای مثل طلا را بررسی کرد. این پژوهش ها منجر به تصویر دقیقی از چگونگی توزیع بار الکتریکی در هسته ها شد. هوفستاتر و گروه پژوهشی اش رفته رفته هسته های کوچک تر را با الکترون هایی دارای انرژی بیشتر مطالعه کردند. تا ۱۹۶۰، اطلاعات دقیقی از نوترون ها و پروتون ها فراهم شده بود که طرز توزیع فضایی بار الکتریکی و مغناطشرا در این ذرات نشان می داد.
wikijoo: هوفستاتر،_رابرت_(۱۹۱۵ـ۱۹۹۰)