هوشنگ خانشقاقی ( ۱۲۹۹ تهران - ۱۳۸۵ تهران ) طراح و مهندس اهل ایران است. خاشنقاقی طراح و سازنده ساختمان خانشقاقی، اولین ساختمان بلندمرتبه تهران و ایران است.
هوشنگ خانشقانی در سال ۱۲۹۹ زاده شد. پدر او سرلشکر هادی خانشقاقی نظامی بود و مادرش شوکت الملوک خواجه نوری نقاش حرفه ای بود که از کودکی نزد کمال الملک تعلیم دیده بود. همچنین پدربزرگ وی میرزا مهدی خانشقاقی ( ممتحن الدوله ) اولین معمار ایرانی بود که در پاریس رشته معماری خوانده بود و از طراحی های او می توان به ساختمان بهارستان و مسجد سپهسالار اشاره کرد.
... [مشاهده متن کامل]
پدرش همیشه اصرار داشت که او هم مثل او حرفه نظامی گری را دنبال کند و مخالف ورود او به دانشکده فنی بود، اما او علاقه وافری به مهندسی و معماری داشت و با اصرار پدرش را راضی کرد که در دانشکده مهندسی شرکت کند. او در سال ۱۳۱۷ به دانشکده فنی وارد شد و در سال ۱۳۲۲ فارغ التحصیل شد.
هوشنگ خانشقاقی اگرچه فرزند یک نظامی ( حصن الدوله خانشقاقی ) و یکی از شاگردان مستقیم کمال الملک، شوکت الملوک خواجه نوری ( شقاقی ) است، اما نسبت اصلی خود را که خلاقیت و خستگی ناپذیری است، از پدربزرگ خود میرزا مهدی خان شقاقی ( ممتحن الدوله ) به ارث می برد که نخستین معمار دانش آموخته ایران در پاریس و طراح ساختمان های مهمی چون مجلس شورای ملی، مسجد سپهسالار ( مطهری ) ، قصر فیروزه، پارک اتابک و… در عهد ناصری بوده است.
یک چنین میراث بزرگی هم هست که بالاخره او را وامی دارد که با وجود اصرار پدر بر نظامی شدن، راه پدربزرگ را در پیش بگیرد و در سال ۱۳۱۷ جذب دانشکده فنی و در سال ۱۳۲۲ در رشته راه و ساختمان فارغ التحصیل شود. او در این دانشکده که تنها ۴ سال از تأسیس آن می گذشت، تحت تعلیم مهندسان و استادان وقت آن زمان قرار می گیرد و آماده می شود تا به دانشگاه دیگری قدم بگذارد که خود بنیان گذار آن به شمار می رود. در این دانشگاه دیگر نه استادی هست و نه راهنمایی و نه همکلاسی ای که او را همراهی کند. تنها راهنمای او دیده ها و دریافت ها و کتاب هایی است که در کتابخانه دانشکده فنی می بیند و می یابد و می خواند.
در دورانی که مهندس خانشقاقی از دانشگاه فارغ التحصیل می شود تمام پروژه های عمرانی کشور در دست مهندسان خارجی بود اما این حضور فراگیر خارجی ها در ساخت و ساز معاصر ایران و این نقص های فنی و کمبود وسایل در دست مهندسان ایرانی که یک لحظه ذهن خلاق و جستجوگر خانشقاقی را راحت نمی گذاشت و عشق به وطن و نفرت از حضور بی واسطه بیگانگان او را به تلاش مضاعفی وامی دارد که برخی به نتیجه می رسد و برخی در پیچ و خم بروکراسی وابسته آن دوران ناکام می ماند. شاید به همین انگیزه هم بوده که چند سال بعد و بعد از بازدید از یک ساختمان بلندمرتبه پاریس ( یک هتل ) و پیش از آن که اجازه دهد این افتخار نصیب بیگانگان شود، به فکر ساخت یک برج در تهران و در شرق میدان مخبرالدوله می افتد.
هوشنگ خانشقانی در سال ۱۲۹۹ زاده شد. پدر او سرلشکر هادی خانشقاقی نظامی بود و مادرش شوکت الملوک خواجه نوری نقاش حرفه ای بود که از کودکی نزد کمال الملک تعلیم دیده بود. همچنین پدربزرگ وی میرزا مهدی خانشقاقی ( ممتحن الدوله ) اولین معمار ایرانی بود که در پاریس رشته معماری خوانده بود و از طراحی های او می توان به ساختمان بهارستان و مسجد سپهسالار اشاره کرد.
... [مشاهده متن کامل]
پدرش همیشه اصرار داشت که او هم مثل او حرفه نظامی گری را دنبال کند و مخالف ورود او به دانشکده فنی بود، اما او علاقه وافری به مهندسی و معماری داشت و با اصرار پدرش را راضی کرد که در دانشکده مهندسی شرکت کند. او در سال ۱۳۱۷ به دانشکده فنی وارد شد و در سال ۱۳۲۲ فارغ التحصیل شد.
هوشنگ خانشقاقی اگرچه فرزند یک نظامی ( حصن الدوله خانشقاقی ) و یکی از شاگردان مستقیم کمال الملک، شوکت الملوک خواجه نوری ( شقاقی ) است، اما نسبت اصلی خود را که خلاقیت و خستگی ناپذیری است، از پدربزرگ خود میرزا مهدی خان شقاقی ( ممتحن الدوله ) به ارث می برد که نخستین معمار دانش آموخته ایران در پاریس و طراح ساختمان های مهمی چون مجلس شورای ملی، مسجد سپهسالار ( مطهری ) ، قصر فیروزه، پارک اتابک و… در عهد ناصری بوده است.
یک چنین میراث بزرگی هم هست که بالاخره او را وامی دارد که با وجود اصرار پدر بر نظامی شدن، راه پدربزرگ را در پیش بگیرد و در سال ۱۳۱۷ جذب دانشکده فنی و در سال ۱۳۲۲ در رشته راه و ساختمان فارغ التحصیل شود. او در این دانشکده که تنها ۴ سال از تأسیس آن می گذشت، تحت تعلیم مهندسان و استادان وقت آن زمان قرار می گیرد و آماده می شود تا به دانشگاه دیگری قدم بگذارد که خود بنیان گذار آن به شمار می رود. در این دانشگاه دیگر نه استادی هست و نه راهنمایی و نه همکلاسی ای که او را همراهی کند. تنها راهنمای او دیده ها و دریافت ها و کتاب هایی است که در کتابخانه دانشکده فنی می بیند و می یابد و می خواند.
در دورانی که مهندس خانشقاقی از دانشگاه فارغ التحصیل می شود تمام پروژه های عمرانی کشور در دست مهندسان خارجی بود اما این حضور فراگیر خارجی ها در ساخت و ساز معاصر ایران و این نقص های فنی و کمبود وسایل در دست مهندسان ایرانی که یک لحظه ذهن خلاق و جستجوگر خانشقاقی را راحت نمی گذاشت و عشق به وطن و نفرت از حضور بی واسطه بیگانگان او را به تلاش مضاعفی وامی دارد که برخی به نتیجه می رسد و برخی در پیچ و خم بروکراسی وابسته آن دوران ناکام می ماند. شاید به همین انگیزه هم بوده که چند سال بعد و بعد از بازدید از یک ساختمان بلندمرتبه پاریس ( یک هتل ) و پیش از آن که اجازه دهد این افتخار نصیب بیگانگان شود، به فکر ساخت یک برج در تهران و در شرق میدان مخبرالدوله می افتد.
