هوسی ها ( به انگلیسی: Hussite ) اعضای یک جنبش مذهبی بودند، به رهبری یان هوس ( ۱۳۶۹–۱۴۱۵ ) ، معلم اهل چک، که بعد از اعدام رهبرشان، علیه پادشاه مقدس روم قیام کردند و خواستار پاره ای اصلاحات شدند. بیشتر خواسته
... [مشاهده متن کامل]
... [مشاهده متن کامل]
های آن ها در سال ۱۴۳۶ برآورده شد. آن ها کلیسایی تأسیس کردند، که توانست تا سال ۱۶۲۰ مستقل از کلیسای روم به فعالیت بپردازد. در سده های چهاردهم و پانزدهم، بوهمیا قدرتمندترین کشور در امپراتوری روم مقدس، به ویژه تحت حکومت شاهان لوکزامبورگ چارلز چهارم ( ۷۸–۱۳۴۷ ) ، ونسسلاس چهارم ( ۱۴۱۹–۱۳۷۸ ) ، و سیگیسموند ( ۳۷–۱۴۱۹ ) بود که امپراتور نیز بودند. با شکوفایی اقتصادی و فرهنگی این پادشاهی، رقابت بین جمعیت چک و آلمانی نیز بالا گرفت. فرمانروایان لوکزامبورگ ترجیح می دادند آلمانی ها را به مناصب بالای کلیسایی برگمارند و ناخشنودی چک ها آن ها را به حمایت از اصلاح کلیسا واداشت؛ این مسئله مهمی بود که در زمان شکاف بزرگ سال های ۱۳۷۸ تا ۱۴۱۷ ( ظهور دو پاپ و اختلاف بین کشورهای اروپایی ) تعیین کننده شد. شاخص ترین سخنگوی چک ها در عرصه اصلاح گری یان هوس، متفکر و رئیس دانشگاه چارلز پراگ بود. هوس خواستار دینی ساده تر و قابل فهم تر بود و معتقد بود خدمات و مراسم کلیسا باید در کشور چک به اجرا گذاشته شود. اکثریت آلمانی در سلسله مراتب کلیسایی، واکنش قابل پیش بینی ای داشتند و سرانجام از نهادهای پاپی برای نابودی نوشته های بدعت گذارانه او در دانشگاه چارلز بهره بردند. به سال ۱۴۱۱، ونسسلاس از ادعای خود برای کسب مقام سلطنت به سود برادر ناتنی اش، سیگیسموند مجارستان دست برداشت. پس از تلاشی ناموفق برای پایان دادن به شکاف شکل گرفته در دولت پاپی به سال ۱۴۰۹، سه پاپ ظهور کردند و سیگیسموند تصمیم به حل این مسئله گرفت. برای رسیدن بدین مقصود، وی یکی از پاپ ها به نام ژان ۲۳ام ( ۱۵–۱۴۱۰ ) را ترغیب نمود شورایی در کنستانس واقع در جنوب ایتالیا برگزار نماید. شورا ( ۱۸–۱۴۱۴ ) که سرانجام از حمایت تمامی قدرت های عمده اروپایی برخوردار شد، با موفقیت هر سه پاپ دیگر را خلع و کشیش بزرگ جدید به نام مارتین چهارم ( ۳۱–۱۴۱۷ ) را به جای آنان نشانید. شورا همچنین اقدام به سرکوب اندیشه های جان ویکلیف، هوس و غیره نمود. به سال ۱۴۱۵، هوس با امان گرفتن از سیگیسموند مبنی بر خوش رفتاری شاه با وی، برای دفاع از عقاید خود به کنستانس رفت. اما، مشاوران سیگیسموند از وی خواستند هوس را به عنوان بدعت گذار محکوم سازد در غیر این صورت احتمال انحلال شورا وجود خواهد داشت و وی نیز با بی میلی به محاکمه و سوزاندن وی در آتش رأی داد. جنبش هوسی ها یا هوسیتها پس از این واقعه به رهبری یان ژیژکا نابغه نظامی چک، شکل گرفت.
