پوبلیوس هوراتیوس کوکلس ( به لاتین: Publius Horatius Cocles ) یک سرباز اهل جمهوری روم بود که به خاطر دفاع مشهورش از پل سوبلیکیوس[ یادداشت ۱] در ۵۰۸ ق. م. در جنگ میان رومیان و اتروسکان معروف است. او و دو تن از همرزمانش با دفاع از پل و مشغول کردن اتروسکان به خود موجب شدند که سپاه روم وقت کافی برای تخریب پل را داشته باشد، و پس از تخریب پل، اتروسکان نتوانند از رود بگذرند و به روم برسند.
هوراتیوس یکی از اعضای خاندان هوراتی ها بود که به خاطر نبردشان با کوریاتی ها در سدهٔ هفتم قبل از میلاد معروف بودند. [ ۱] او برادرزادهٔ کنسول مارکوس هوراتیوس پولویلوس بود و به خاطر از دست دادن یک چشمش در نبرد بر سر پل سوبلیکیوس ملقب به «کوکلس» شد.
در سال ۵۰۸ ق. م، لارس پورسنا، که پادشاه یکی از دولت شهرهای اتروسکان به نام کلوزیوم[ یادداشت ۲] بود، برای بازگرداندن لوکیوس تارکوئینیوس متکبر به تاج وتخت روم به روم لشکر کشید. او نخست بر تپهٔ یانیکولوم[ یادداشت ۳] حمله برد و آن را متصرف شد. سپس به سوی پل سوبلیکیوس، که بر روی تیبر بود، راه افتاد تا به وسیلهٔ آن از تیبر بگذرد و وارد شهر روم شود. برطبق نوشتهٔ دیونوسیوس هالیکارناسی، خاندان تارکوئینیان جناح چپ سپاه اتروسکان را رهبری می کردند و روبروی ایشان نیروهای رومی تحت رهبری اسپوریوس لارکیوس[ یادداشت ۴] و تیتوس هرمینیوس[ یادداشت ۵] بودند؛ جناح راست اتروسکان را، که متشکل از لاتینان شورشی بود، اکتاویوس مامیلیوس[ یادداشت ۶] رهبری می کرد و روبروی ایشان رومیان تحت رهبری کنسول تیتوس لوکرتیوس تری کیپیتینوس[ یادداشت ۷] و مارکوس والریوس ولوسوس[ یادداشت ۸] بودند؛ قلب سپاه اتروسکان را نیز پادشاهشان لارس پورسنا رهبری می کرد و روبروی ایشان رومیان تحت رهبری کنسول پوبلیوس والریوس پوبلیکولا بودند. [ ۲] وقتی جنگ شروع شد، جناح راست اتروسکان بر چپِ رومیان فائق آمد و مارکوس والریوس و تیتوس لوکرتیوس را زخمی کردند. پس چون رومیان این دو را از خط مقدم به پشت جبهه منتقل کردند، سربازان رومی ترسیدند و به سوی پل سوبلیکیوس دویدند تا از تیبر بگذرند و در شهر پناه بگیرند.
اینک سه رومی برای دفاع از پل ماندند: فرماندهان جناح راست روم یعنی هرمینیوس و لارکیوس و سربازی به نام هوراتیوس کوکلس که در آن روز نگهبان پل بود. نفر آخری وقتی دید تپهٔ یانیکولوم به دست اتروسکان افتاده و سربازان رومی به سوی پل فرار می کنند تا به آنسوی تیبر برسند و در شهر پناه بگیرند، پیشنهاد کرد که لااقل پل را به وسیلهٔ آتش یا تبر یا هر چیز دیگری خراب کنند تا دشمن نتواند به آنسوی تیبر[ یادداشت ۹] برسد؛ خود نیز شخصاً و تا جایی که در توان یک نفر باشد از پل دفاع می کند و دشمن را سرگرم می کند تا همرزمانش پل را کامل تخریب کنند. پس تک وتنها به سوی دشمن رفت. شرم و حیا آن دو تن دیگر، لارکیوس و هرمینیوس، را واداشت در کنار او بایستند و از پل دفاع کنند. پس سه نفری در برابر نیزه های دشمن مقاومت کردند. پس چون رومیانِ پشت سرشان قسمت کوچکی از پل را برای عقب نشینیِ آن سه تن سالم نگه داشتند، با فریاد از آن سه تن خواستند برگردند. ابتدا هرمینیوس و لارکیوس از آن قسمتِ سالم ماندهٔ پل عقب نشسته نزد رومیان بازگشتند، اما هوراتیوس هنوز به مقاومت در برابر نیزه های دشمن ادامه داد. بعد که پل کامل تخریب شد، او خود را، با تمام سلاح هایش، در آب انداخت و شناکنان به آنسوی تیبر نزد رومیان بازگشت. تیتوس لیویوس می گوید که او هیچ زخمی برنداشت[ ۳] اما دیونوسیوس می گوید که او با نیزه از ناحیهٔ باسن زخمی شد. [ ۴] پولیبیوس می گوید او در تیبر غرق شد. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهوراتیوس یکی از اعضای خاندان هوراتی ها بود که به خاطر نبردشان با کوریاتی ها در سدهٔ هفتم قبل از میلاد معروف بودند. [ ۱] او برادرزادهٔ کنسول مارکوس هوراتیوس پولویلوس بود و به خاطر از دست دادن یک چشمش در نبرد بر سر پل سوبلیکیوس ملقب به «کوکلس» شد.
در سال ۵۰۸ ق. م، لارس پورسنا، که پادشاه یکی از دولت شهرهای اتروسکان به نام کلوزیوم[ یادداشت ۲] بود، برای بازگرداندن لوکیوس تارکوئینیوس متکبر به تاج وتخت روم به روم لشکر کشید. او نخست بر تپهٔ یانیکولوم[ یادداشت ۳] حمله برد و آن را متصرف شد. سپس به سوی پل سوبلیکیوس، که بر روی تیبر بود، راه افتاد تا به وسیلهٔ آن از تیبر بگذرد و وارد شهر روم شود. برطبق نوشتهٔ دیونوسیوس هالیکارناسی، خاندان تارکوئینیان جناح چپ سپاه اتروسکان را رهبری می کردند و روبروی ایشان نیروهای رومی تحت رهبری اسپوریوس لارکیوس[ یادداشت ۴] و تیتوس هرمینیوس[ یادداشت ۵] بودند؛ جناح راست اتروسکان را، که متشکل از لاتینان شورشی بود، اکتاویوس مامیلیوس[ یادداشت ۶] رهبری می کرد و روبروی ایشان رومیان تحت رهبری کنسول تیتوس لوکرتیوس تری کیپیتینوس[ یادداشت ۷] و مارکوس والریوس ولوسوس[ یادداشت ۸] بودند؛ قلب سپاه اتروسکان را نیز پادشاهشان لارس پورسنا رهبری می کرد و روبروی ایشان رومیان تحت رهبری کنسول پوبلیوس والریوس پوبلیکولا بودند. [ ۲] وقتی جنگ شروع شد، جناح راست اتروسکان بر چپِ رومیان فائق آمد و مارکوس والریوس و تیتوس لوکرتیوس را زخمی کردند. پس چون رومیان این دو را از خط مقدم به پشت جبهه منتقل کردند، سربازان رومی ترسیدند و به سوی پل سوبلیکیوس دویدند تا از تیبر بگذرند و در شهر پناه بگیرند.
اینک سه رومی برای دفاع از پل ماندند: فرماندهان جناح راست روم یعنی هرمینیوس و لارکیوس و سربازی به نام هوراتیوس کوکلس که در آن روز نگهبان پل بود. نفر آخری وقتی دید تپهٔ یانیکولوم به دست اتروسکان افتاده و سربازان رومی به سوی پل فرار می کنند تا به آنسوی تیبر برسند و در شهر پناه بگیرند، پیشنهاد کرد که لااقل پل را به وسیلهٔ آتش یا تبر یا هر چیز دیگری خراب کنند تا دشمن نتواند به آنسوی تیبر[ یادداشت ۹] برسد؛ خود نیز شخصاً و تا جایی که در توان یک نفر باشد از پل دفاع می کند و دشمن را سرگرم می کند تا همرزمانش پل را کامل تخریب کنند. پس تک وتنها به سوی دشمن رفت. شرم و حیا آن دو تن دیگر، لارکیوس و هرمینیوس، را واداشت در کنار او بایستند و از پل دفاع کنند. پس سه نفری در برابر نیزه های دشمن مقاومت کردند. پس چون رومیانِ پشت سرشان قسمت کوچکی از پل را برای عقب نشینیِ آن سه تن سالم نگه داشتند، با فریاد از آن سه تن خواستند برگردند. ابتدا هرمینیوس و لارکیوس از آن قسمتِ سالم ماندهٔ پل عقب نشسته نزد رومیان بازگشتند، اما هوراتیوس هنوز به مقاومت در برابر نیزه های دشمن ادامه داد. بعد که پل کامل تخریب شد، او خود را، با تمام سلاح هایش، در آب انداخت و شناکنان به آنسوی تیبر نزد رومیان بازگشت. تیتوس لیویوس می گوید که او هیچ زخمی برنداشت[ ۳] اما دیونوسیوس می گوید که او با نیزه از ناحیهٔ باسن زخمی شد. [ ۴] پولیبیوس می گوید او در تیبر غرق شد. [ ۵]
wiki: هوراتیوس کوکلس